Daarom nu maar eens een logje over heel andere zaken, nl. goede doelen.
Ik weet natuurlijk niet hoe het jullie vergaat, maar het geloof in goede doelen is bij ons de laatste tijd behoorlijk achteruit gekacheld. Nou...niet het geloof in de goede doelen op zich maar wel in de organisaties die zich daarmee bezig houden. Er is de laatste tijd zoveel te doen over stichtingen en organisaties die hun directeuren meer dan vorstelijk belonen, of waar maar een klein gedeelte van het geld bij het doel terechtkomt en de rest "overheadkosten" zijn, waar ze niets waarmaken van de doelstellingen die ze zeggen te hebben of waar grote gebouwen en status belangrijker zijn dan het doel op zich. Om maar niet te spreken over frauduleuze praktijken of het wegsluizen van geld naar andere banken met onduidelijke bedoelingen.
We steunden jarenlang één organisatie op maandelijkse basis en daarnaast, door het jaar heen, nog een aantal andere "losse" organisaties. Toen de organisatie waaraan we maandelijks doneerden, in opspraak kwam spraken we af een jaarlijks bedrag te geven aan één wisselend doel en geen andere doelen ernaast. Zo doen we het nu ook. Alleen is het tegenwoordig een behoorlijk gepuzzel om precies te zien of je geld terecht komt waar je het voor bedoeld had.
Daarom ben ik blij dat ik via Facebook kennis heb gemaakt met de site van Wieke Biesheuvel.
Wellicht kennen sommigen van jullie haar als columniste van Libelle, daar schrijft ze al jaren voor. Ik lees Libelle niet dus voor mij was ze onbekend. Tot voor kort.
Sinds begin 2012 woont Wieke Biesheuvel in Katete, Zambia. Haar man Rob werkt daar als chirurg in een ziekenhuis. Wieke schrijft elke dag op Facebook een artikel over haar leven daar.
Een heel direct verslag van het reilen en zeilen van de bewoners van haar dorp en soms ook van omliggende dorpen. Prachtige verhalen, zonder vals sentiment en altijd vol humor.
Maar zó indringend dat het je vaak uren bij blijft.
Nu schrijft ze momenteel vaak over de kapotte waterput van het dorp. Lezers hebben spontaan een inzameling opgestart om een nieuwe put te laten bouwen en Wieke is benoemd tot opzichter over de werkzaamheden:-) Het fijne is, dat je dagelijks de vorderingen kunt volgen, en dat je ziet dat er totaal geen geld verloren gaat aan onnodige toestanden.
Mochten jullie dus net als ik, je af vragen hoe je een goed doel kunt steunen en tegelijk oog kunt houden op de uitvoering van één en ander, kan ik je aanraden om haar Facebookpagina eens op te zoeken. Ik vermeld hier geen bankrekeningnummer of zo, want als je bent geïnteresseerd staat dat op haar eigen FB-pagina vermeld. Mijn bedoeling is slechts jullie op haar pagina te wijzen; hopelijk vinden jullie het even boeiend als ik om haar dagelijkse verslag te lezen.
En wie weet.....
Wat leuk, want zodra mijn moeder de Libelle komt brengen, lees ik de column van Wieke als eerste. Haar schrijfstijl vind ik heerlijk leesbaar. Ik ga haar gelijk opzoeken op facebook.
BeantwoordenVerwijderenWat jammer dat de goede doelen een vreselijke deuk in hun imago hebben opgelopen door graaiende bestuurders. Zij beseffen volgens mij niet dat dat geld wat opgehaald wordt echt heel erg hard nodig is voor onderzoek en behandeling. Maar ach: zij gaan om 5 uur weer naar huis en hebben waarschijnlijk niet iemand thuis die ziek is of ooit ziek is geweest.
Liefs, Martine
Prachtig promotielogje voor Wieke. Top.
BeantwoordenVerwijderenIk kan je helemaal in je woorden vinden, er is meer dan wonen en lifestyle alleen. Hier worden maandelijks instanties gesteund die het geld goed kunnen gebruiken, maar achter dat 'goed' zet ik ook steeds meer vraagtekens. Dan is het beter om rechtstreeks te schenken al blijft bijv. het KWF belangrijk voor wetenschappelijk onderzoek! Ik ga eens op de site van Wieke kijken, ben wel benieuwd naar haar verhalen.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
Ik ben wel voorzichtiger geworden, het moet wel bij het doel terecht komen, en niet op de bankrekening van een of andere directeur.
BeantwoordenVerwijderenIk lees toevallig de Libelle, ik ga eens kijken.
Fijne Avond,
Inge, my choice
Ik lees Wieke al en weet dat zij en haar man goed werk doen.
BeantwoordenVerwijderenEn van al die goede doelen ben ik helemaal niet zeker meer.
Jammer!
Lieve groet
Hermine
Ik ken Wieke wel vanuit de tijd dat ik de Libelle nog las. Ik wist niet dat ze naar Zambia was vertrokken. Een aantal jaren geleden ben ik met de postcodeloterij in zee gegaan. Niet zozeer om te winnen maar wel om maandelijks een kleine bijdrage te leveren aan allerlei maatschappelijke bewegingen. Dan hoef ik zelf niet te kiezen. Vanaf dat moment geef ik niets meer aan losse goede doelenacties. Deze manier voelt voor mij nog steeds goed. Mocht ik ooit iets winnen in de postcodeloterij dan sta ik een substantieel deel af aan een doel welke ik dan op dat moment na het nodige researchwerk zal gaan kiezen.
BeantwoordenVerwijderenDag Hanny, wat jij zegt staat dus haaks op wat ik met dit logje wilde zeggen. De Postcodeloterij besteedt maar een uiterst klein gedeelte van het geld aan een bepaald doel. De rest gaat op aan flauwekul, shows en artiesten. Dan kun je veel beter een doel kiezen waarvan je weet dat elke cent die je geeft terecht komt bij mensen die het nodig hebben.
VerwijderenJanny
Ik heb de Postcode Loterij opgezegd om dezelfde reden maar dan zo'n 10 jaar geleden ;-) Ik die vrijwilligerswerk bij een kleine stichting, zij krijgen mijn donaties. Ik weet dat daar niks aan de strijkstok blijft hangen.
BeantwoordenVerwijderenMijn petekind heeft vorige zomer stage gelopen in het ziekenhuis in Katete.
Wat leuk dat je petekind in Katete was. Die zal je er vast veel over hebben verteld.
VerwijderenEr is zeker mer dan alleen maar interieur en woonwinkels. En ik geef ook iedere maand aan goede doelen. Maar er zijn er zoveel die hulp willen en nodig hebben. Maar het salaris van een directeur hoort daar niet bij.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend Janny
ja, zucht, het wordt wel erg moeilijk om te weten waar je je geld in vertrouwen kan doneren ...
BeantwoordenVerwijderen't zou wel jammer zijn als mensen besloten maar helemaal niets aan niemand te geven.