alweer zo geleden...?

Is het werkelijk alweer zo lang geleden dat ik een post plaatste, vroeg ik me vanochtend af. Ja, dus!
Snel maar weer even achter de PC gedoken dan.
Er is ook zoveel te doen geweest in de afgelopen tijd. Ten eerste natuurlijk, dat herkennen jullie waarschijnlijk wel, de tuin die om de nodige aandacht vroeg. Mijn hemel, wat is dat toch altijd weer veel werk: om de tuin klaar te maken voor een nieuw seizoen. Ons grote bosperceel is in aan het eind van de winter overwoekerd met blad, takken e.d. Om alleen dat al op te ruimen...dan ben je zo drie dagen en drie groencontainers verder... ;-) En dan is er nog geen nieuwe plant gepoot of pot gevuld, hoor. Dat heb ik deze week maar gedaan. Leuke potten met blauwe violen op de witte tafel buiten, staat heel gezellig. Foto's volgen nog.
Dan waren er natuurlijk de gemeenteverkiezingen. Nu heb ik daar niet direct iets mee te doen maar manlief des te meer. Dus was het een drukte van belang. Fractie en/of belangengroepen die kwamen vergaderen. Overleg met allerlei mensen hier thuis. Canvassen, folders verspreiden, etc. Een heel ongeregelde tijd. Gelukkig heeft Hub's partij het goed gedaan in de gemeente en is de grootste partij geworden. Dat maakt het natuurlijk allemaal zeer de moeite waard (en weten we dat hij de komende vier jaar weer héél druk is en ik mezelf moet vermaken:-)
Ik ben tussendoor nog regelmatig gaan woonshoppen. Behalve dat we ons nog steeds oriënteren op een nieuwe haard/schouw partij, zijn ook de gordijnen aan de beurt om vervangen te worden. Nu weet ik goed wat ik wil, maar de invulling tegen een redelijke prijs is natuurlijk weer een andere zaak, dat herkennen jullie ook vast wel.
Ik bestelde nog een mooie oude Indiase melkkruik bij de webshop Huis en Haard. Dat was een goede tip van Monica. Inderdaad mooie spullen en ze worden heel goed en mooi ingepakt. Natuurlijk vergat ik weer een foto te maken van het mooie pakje, maar bij de post van Monica deze week kunnen jullie zien hoe leuk dat er uitziet.
Ik kocht ook nog een oud houten krukje bij een woonwinkel waar ik min of meer toevallig beland was, nl. Woonland in Maurik. Het staat naast de bank in de kamer, maar daar kon ik geen goede foto van maken, dus vandaar de foto naast de zuil in de hal.
Tenslotte wijs ik nog even op mijn header. Ik kon er maar geen foto in krijgen, en dat schreef ik in het commentaar bij Hanny van een Small Piece of my Life. Ik kreeg een lieve mail waarin ze aanbood er een voor mij te maken en daarom heb ik nu tóch een foto in mijn header. Zo leuk die spontane en lieve reacties van medeblogsters.
Daar word ik echt blij van!

weekendje weg...

Wat was het een geweldig mooi weer, afgelopen weekend, he?
Voor ons was dat helemaal geweldig want we hadden een weekendje in het Zuiden gepland.
En wat is het een heerlijk weekend geworden.....!
Wij zaten weer in een mooie B&B, nét even over de grens met België. Dit keer een ander soort B&B, oud van oorsprong, maar heel modern ingericht. Toch ook wel eens leuk, na al dat landelijke interieur :-) Prachtig verzorgd en met een hartelijke gastvrouw.
Vrijdag een dagje Maastricht, door het plotseling ingevallen, warme weer moest de garderobe weer even aangevuld worden, dat snappen jullie wel! En daar is Maastricht een heerlijke stad voor! Ook de vele overvolle terrasjes hebben we regelmatig aangedaan, want man.....wat was het heerlijk in de zon!
's Avonds gingen we (eindelijk, want alle voorgaande keren was er geen plaats meer) eten in Chateau Neercanne. Wat een belevenis! We eten maar zelden in een sterrenrestaurant, maar dit was meer dan de gepeperde rekening waard!
Zaterdags gingen we verder met het ontdekken van het Geuldal in Nederland en de Voerstreek in Belgie. Beiden prachtig en heerlijk om te rijden, te wandelen en te bekijken in het krachtige voorjaarszonnetje! (Wat zeg ik? Het was 21 graden, dus eigenlijk zomerweer!) In de avond naar een goedkoop eetcafeetje, want er moest wel wat worden gecompenseerd natuurlijk:-)
Zondag was wederom gereserveerd voor Tongeren en zijn brocantemarkt. Ook daar kon je over de koppen lopen, natuurlijk mede door het prachtige weer.
Ik ben al ruime tijd op zoek naar een oude houten kruk of klein bankje. En ook een mooie stenen tuinvaas voor de buitentafel staat nog op de verlanglijst. Alles wat ik in de winkels zie vind ik overdreven duur en dat is niet de bedoeling. Op de markt was er niks dat ik geschikt vond, jammer genoeg. Ook het aanbod in stenen tuinvazen was niet voor ons geschikt: óf te groot, óf te duur, niet de goede vorm. Ik kon er niet enthousiast van raken.
Dus geen aankopen, jammer maar er komen vast nog meer gelegenheden om rond te snuffelen en markten en fairs te bezoeken. (Tips in deze zijn meer dan welkom, hoor!)
De foto's zijn, zoals altijd van Internet, want raad eens waar ons fototoestel lag:-)?

De B&B The Four Seasons in Riemst.

Chateau Neercanne Maastricht

Hasselt; afgelopen zaterdag héél wat drukker overigens!

 

Markt Tongeren

aanrader...

 

Vandaag weer eens een logje over iets anders dan huis en tuinJ.

Ik lees altijd al veel maar in de afgelopen periode natuurlijk nog meer dan anders. En een van de mooiste boeken die ik las is Stoner van John Williams. Deze Amerikaanse schrijver die in 1922 werd geboren en in 1994 overleed, deed tot voor kort geen belletje rinkelen bij de meeste Nederlandse lezers. Net als zijn hoofdpersoon, William Stoner, was John Williams wetenschappelijk medewerker aan een universiteit. Dit is dan ook de omgeving waar het verhaal zich grotendeels afspeelt.      

Stoner is een boerenzoon die gaat studeren. Aanvankelijk landbouwkunde maar als hij met letterkunde in aanraking komt ontdekt hij dat dit zijn ware passie is en dat zorgt voor een omslagpunt in zijn leven. Stoner keert niet meer terug naar de boerderij. Hij houdt zich als student in leven door op de boerderij van familie te werken en hij heeft een zware studietijd. Hij wordt docent aan de universiteit en trouwt met Edith, een afstandelijke en vaak hysterische vrouw die hem manipuleert en ervoor zorgt dat Stoner zich steeds meer terugtrekt. Hun huwelijk is nagenoeg seksloos, op de periode na dat Edith zwanger wil worden en ineens een onstuimige vrouw wordt en die even plotseling weer ophoudt als ze zwanger is. Ook de geboorte van hun dochter brengt geen verandering in hun passieloze, onverschillige houding ten opzichte van elkaar. Stoner houdt van zijn dochter maar is, door het gedrag van zijn vrouw, niet in staat een goede verhouding met haar op te bouwen. Hij krijgt een passionele en liefdevolle verhouding met een medewerkster van de universiteit, een relatie die echtgenote Edith gelaten accepteert. De verhouding is van het begin af aan al tot mislukken gedoemd vanwege het te verwachten schandaal als het zou uitkomen. Stoner heeft een conflict met de voorzitter van een werkgroep, Lomax. Dit conflict leidt tot een jarenlange vete, die verergert als Lomax zijn meerdere wordt. Stoner krijgt ongunstige roosters, mag alleen maar eerstejaars doceren, maar accepteert zijn toestand gelaten. Lomax dreigt de verhouding van Stoner bekend te maken en onder druk beëindigen beiden hun relatie. Stoner zakt verder weg in een afstandelijke en solitaire levenshouding. Grace, zijn dochter, wordt ongewenst zwanger, en natuurlijk is dit min of meer een vlucht uit het ongelukkige familieleven van de Stoners. Na een kort huwelijk glijdt ze af naar een drankzuchtig leven en de weinige momenten van contact met haar vader zijn voorgoed voorbij.  Als hij zich verzet tegen de druk om met pensioen te gaan, ontdekt Stoner dat hij ernstig ziek is. Hij besluit zijn loopbaan te beëindigen en de ultieme wraak bewaart hij tot het moment dat zijn emeritaat zich aandient.    

Stoner is geen bijzondere man. Hij is docent met heel zijn hart en gericht op werk en gezin en de literatuur. Zowat alles wat Stoner in zijn relationele leven meemaakt gaat verkeerd en veel opzienbarends maakt hij niet mee. Ondanks dat ben ik van begin tot einde geboeid geweest door het verloop van zijn leven.
Misschien krijg je uit bovenstaande beschrijving de indruk dat het een somber boek is, toch heb ik dat niet als zodanig ervaren. Het boek is wel sober geschreven, er staat geen overtollige zin in het boek. Maar voor mijn gevoel weet John Williams alles te vertellen dat er werkelijk toe doet. Ik vind het razend knap van de auteur dat hij de hoofdpersoon een plaatsje in mijn hart heeft gegeven, ondanks het feit dat Stoner in de ogen van veel mensen een loser is. Hij is geen vechter en hij laat elke nederlaag over zich heen komen. Keer op keer geslagen door het leven, berust hij zonder wrok of verbittering in zijn meest geliefde rol: die van docent. Voor mij is Stoner een van de zeldzame mensen die authentiek blijven tegen welke prijs dan ook. 
Opzienbarend is het overigens wel dat van het verhaal van Stoner in Nederland vijftigduizend exemplaren (dertien drukken) zijn verkocht, zo ontzettend lang na het uitbrengen van het boek (1965).  In Amerika was deze klassieker al veel langer een succes, maar hier heeft het pas een jaar of wat geleden succes gekregen.
Ik vond het een prachtig boek en raad het iedereen met belangstelling voor literatuur aan.