Onlangs de documentaire van Paul Cohen gezien over Janine Jansen, één van Nederlandse grootste viooltalenten.
Mijn hemel; wat een gedreven vrouw! Na afloop was ik overdonderd en beduusd.
Het is natuurlijk wel bekend dat Janine Jansen altijd naar perfectie streeft en vreselijk streng is voor zichzelf. Hoe dit zich tegen haar keert zie je gedurende de loop van de film.
Paul Cohen volgde haar geruime tijd en laat een indringend portret zien van een vrouw die bezeten is van haar vak en volledig opgaat in wat ze doet en kan.
Dat niemand ongestraft jaren achtereen zo’n aanslag op lichaam en geest kan plegen bewijst de documentaire ook, want de topvioliste is momenteel zwaar overwerkt. Ze heeft sinds eind mei alles afgezegd en zal pas eind oktober weer gaan optreden.
Wie wil weten hoe het zo gekomen is, moet vooral naar de anderhalf uur durende documentaire van Paul Cohen gaan kijken. Hij maakt duidelijk dat er spanning staat tussen kunst en commercie: want de weg die Janine gekozen heeft is vrij uniek in de klassieke muziekwereld. Daar is commercie not done en alleen door haar uitzonderlijke talent kwam Janine er tot nog toe aardig mee weg.
Toch is de commercie niet alleen verantwoordelijk voor de burn-out. Het grootste probleem is haar eigen instelling, haar eigen enthousiasme. Ze gaat door en door in een ongekend hoog tempo. Ze speelt 120 concerten op zeer hoog niveau per jaar! En dat buiten alle werkzaamheden zoals repeteren, plaatopnamen, fotoshoots, redigeren van een tijdschrift, video- en t.v.-opnamen, festivaldeelname, etc. etc.
Ik was diep onder de indruk van de film; van deze zoektocht naar perfectie, zoals Cohen zegt.
Een zeer bijzondere en begaafde vrouw. Ik hoop dat ze in de toekomst beschermd wordt tegen haar eigen perfectie: in de film kun je door alles heen zien dat die haar ondergang zal worden, als ze niet oppast!
Ik wil er ook nog heen. Had al een stukje ervan op tv gezien. Boeiende vrouw met een groot talent, inderdaad. Jammer dat ze nu een burn-out heeft. Maar dat is misschien ook wel logisch, zoals ik in dat stukje zag.
BeantwoordenVerwijderenDora
Die ga ik dus nu heel graag zien!
BeantwoordenVerwijderenBoeiende vakvrouw en een boeiend onderwerp ook, hoe je kapot kunt gaan aan je eigen prefectionisme.
Ik denk dat grote talenten per definitie tot het uiterste gedreven zijn, en zichtzelf kunnen verliezen in hun passie......
BeantwoordenVerwijderenHet doet bij mij de vraag rijzen of je in haar geval kunt spreken van gezegend zijn met talent....
BeantwoordenVerwijderenMarlou:
BeantwoordenVerwijderenPassie dat is normaal bij talenten denk ik. Maar ze doet er nog veel naast en dat breekt haar op. En veel mensen ndie zo perfect willen zijn overspannen. Dat zie je vaker.
Een tandje minder kan ook wel.Vooral voor jezelf.
Ben niet zo thuis in de klassieke hoek, maar ik heb natuurlijk van haar gehoord. Jammer dat ze overspannen is. Maar zoals bij zo velen:-) daar zal ze ongetwijfeld van leren en beter aanpakken in het vervolg.
BeantwoordenVerwijderenYvon
Ik ga volgende week! Ik ben heel benieuwd. Jammer dat de film geen Gouden Kalf kreeg.
BeantwoordenVerwijderenDeze film wil ik nu ook wel graag zien. Wat een interessante post over Janine Jansen! Groetjes Anja
BeantwoordenVerwijderenIk heb gisteren de film gezien! Geweldig, wat een muzikaliteit, maar dat gesprek tussen die tijdschriftenman en die marketing man van de platenmaatschappij was verschrikkelijk. Wat een stel malloten. De conversatie was totaal absurd maar ook realistisch blijkbaar. ZUCHT.
BeantwoordenVerwijderen