Ek het gedink
Ek het gedink
dat ek jou kon vergeet,
en in die sagte nag alleen kon slaap,
maar in die eenvoud het ek nie geweet
dat ek met elke windvlaag sou ontwaak:
Dat ek die ligte trilling van jou hand
weer oor my sluimerende hals sou voel-
Ek het gedink die vuur wat in my brand
het soos die wit boog van die sterre afgekoel.
Nou weet ek is ons lewens soos 'n lied
waarin die smarttoon van ons skeiding klink
en alle vreugde terugvloei in verdriet
en eind'lik in ons eensaamheid versin
Ingrid Jonker
Wat mooi! Die laatste vier regels hebben me echt even met een brok laten zitten! Dankjewel!
BeantwoordenVerwijderenLieve Emilie,
BeantwoordenVerwijderenjouw reactie heeft míj weer ontroerd. Ik begrijp waarom het je emotioneert.
Heerlijk om te lezen. Ingrid Jonker is ook een groot favoriet van mij.
BeantwoordenVerwijderenMooi Janny, bedankt!
BeantwoordenVerwijderenDora