anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



woensdag 6 januari 2010

eeuwige jaarwisseling...

En dan is het jaar alweer bijna een week oud!
De jaarwisseling was knus en gezellig met vrienden, muziek, t.v., lachen, ernst, oliebollen, champagne en wat er zoal bij hoort. Geen vuurwerk overigens, want in deze buurt werd dat niet afgestoken. Tot genoegen van Bruun, onze hond.
Het is alweer tien jaar geleden dat er behalve een nieuw jaar ook een nieuwe eeuw begon. Tijdens die eeuwwisseling waren we in Wenen. Jongste studeerde daar destijds en wij vonden de milleniumviering een mooie gelegenheid om een appartement te huren en een weekje bij haar te zijn. Ook oudste die op dat moment in Spanje woonde kwam naar Wenen en met ons viertjes hebben we een prachtige week doorgebracht.
Het had kort van tevoren behoorlijk gesneeuwd en de sneeuw lag dan ook laarshoog in de straten. De stad was prachtig versierd en verlicht. Ik herinner me de kerstkraampjes op het Rathausplein en de bewegende schijnwerperlichten die in alle mogelijke kleuren door de ramen van dat Rathaus schenen. De grote lichtballen in de bomen. De Hofburg, ook schitterend verlicht. Overal in de stad kramen met etenswaren (worsten, kastanjes, een groot succes bij sommigen onder ons:-)) glühwein, jägertee. Hoe prachtig waren de walsende mensenmassa’s op de pleinen, uiteraard op muziek van Strauss. De luid klinkende Pummerin (naam van de klok) van de Stephansdom er bovenuit!
Omdat jongste er destijds al even woonde, goed de weg wist en veel kon vertellen over de stad en haar geschiedenis was het heerlijk om alle bezienswaardigheden te verkennen. Natuurlijk gingen we naar highlights als Schönbrunn, het Hundertwasserhaus, het Kunsthistorisches Museum. We zagen een uitvoering in de Staatsoper, aten een Sachtertorte in een Konditorei. ’s Avonds aten we in Grinzing en soms waanden we ons in een Sissi-film. Een week en een eeuwwisseling die wij, ik ben er zeker van, als gezin nooit meer vergeten.
Het was trouwens een van de weinige keren dat we Oud en Nieuw op een andere manier vierden. Want sinds een jaar of dertig vieren we de jaarwisseling steevast met dezelfde club vrienden. Warm en gezellig, iets om dankbaar voor te zijn. Dat we dit nog tot in lengte der dagen mogen doen wensen we elkaar dan ook elk jaar weer opnieuw toe! Een traditie om te koesteren en vast te houden.
Kom, we moesten maar eens aan de tweede week beginnen!

7 opmerkingen:

  1. Ooh...ik krijg heimwee! Heerlijk beschreven, Janny!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zou er bijna zin van krijgen naar Wenen te gaan, ware het niet dat ik de laatste tijd mijn bedenkingen over Oostenrijk heb. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, de Oostenrijkers.... Mijn jongste heeft een goede tijd gehad in Wenen. Maar ze trok eigenlijk meer op met andere buitenlandse studenten. Ze vond de Oostenrijkers over het algemeen gesloten en op zich zelf gericht. Gelukkig was dit nog vóór jouw lijstje....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een bijzondere manier om de eeuw af te sluiten! Ik had eigenlijk niets met de romantiek van Wenen, maar als jij het zo beschrijft moet ik er misschien maar eens gaan kijken!
    Yvon Cornelissen

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Klinkt als een leuke milleniumviering. En als een leuke oudjaarsavond. Nog de beste wensen trouwens.
    Dora

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Klinkt fantastisch en sprookjesachtig die jaar/eeuwwisseling.
    Misschien toch eens een bezoekje aan Wenen wagen.....
    Suzanne

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi. Ja inderdaad leuk verhaal.
    Ken Oostenrijk alleen van de skivakantie, nooit in Wenen geweest. Misschien ga ik er volgende milleniumviering wel naar toe:)
    Miriam

    BeantwoordenVerwijderen