HEBBEN EN ZIJN
Op school stonden ze op het bord geschreven.
Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werklijkheid, de and’re schijn.
Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven die dingen uitgeheven,
Vervuld worden van goddelijke pijn.
Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.
Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
Is kind worden en naar de sterren kijken,
En daarheen langzaam worden opgelicht.
Ed Hoornik (1910-1970)
Mooi!! En bedankt...ik had het ooit eens ergens gelezen, maar was vergeten wie de schrijver was. Ik kon het dus niet meer terugvinden, want ik was inmiddels óók vergeten waar ik het gelezen had. En nu, zomaar op een gewone dinsdag in januari...heb ik hem weer! Nu vergeet ik het echt niet meer.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi gedicht, Janny. Waar haal je ze toch allemaal vandaan? Elke maand een gedicht vind ik een mooi streven.
BeantwoordenVerwijderenMarlou
Prachtig gedicht. Ik heb het jarenlang op de deur gehad. Zo'n mooie poster van Stichting Plint.
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.plint.nl/