Terug van onze vakantie in Frankrijk.....wat hebben we het daar fijn gehad!
We waren in het noordelijke gedeelte van de Dordogne.
De Dordogne kenden we uiteraard wel. Daar hebben we, jaren geleden, verschillende keren onze vakanties doorgebracht toen onze dochters nog klein waren. Destijds kampeerden we nog en voor kinderen niks heerlijkers dan ronddollen op een camping in een zuidelijk klimaat!
Het was een mooie omgeving, maar erg toeristisch...we hoorden vaker gesprekken in het Nederlands dan in het Frans. Dat vonden we op den duur niet leuk, dus het kwam er niet van om nog weer eens een keer terug te gaan.
Tot nu dus...
Voordat ik verder ga, moet ik eerst wat verduidelijken.
Rein heeft het al jaren over het eventueel kopen van een tweede huis, ergens in een zuidelijk land.
In het begin om er regelmatig naar toe te gaan en wellicht in de toekomst om er te gaan wonen.
Mijn droom is dat niet....teveel zorgen, teveel gedoe, teveel kosten! Bovendien bevalt het me hier uitstekend en zou ik kinderen, kleinkind, vrienden en sociaal leven enorm missen. En ik wil zeker niet mijn oude dag doorbrengen in een ander land.
Tot nog toe bleef het bij het bekijken van internetsites, lezen van blogs van emigranten, e.d. ...vage plannen dus.
Ditmaal had mijn man echter wat afspraken met makelaars gepland en, zoals vermeld, trokken we richting het
noordelijke gedeelte van de Dordogne. Dit is een deel dat volgens de kenners absoluut niet toeristisch is, wat ruiger, meer heuvelachtiger, etc.
Nou, dat klopte zeker. Wat een prachtige omgeving. Kleine, haast nog middeleeuwse dorpjes, een natuur die prachtig is, schitterende vergezichten, vriendelijke Fransen (ja, dat kan dus ook:-) en nog geen aan het toerisme aangepaste prijzen. De restaurants waar we aten, van eenvoudig tot behoorlijk niveau, waren uitstekend en de wijnen (veel Bergerac natuurlijk) meer dan prima.
We hadden het geluk om in een uitstekende B&B terecht te komen, nl. Lieu d'Or (
http://www.lieudor.com/LieudOr).
Dit is, wat ons betreft, een pareltje onder de B&B's die we bezochten in de loop der tijd. Hij staat in Jumilhac le Grand, een leuk klein dorpje met een kasteel dat het dorpsplein domineert.
De eigenaresse is een perfecte gastvrouw, het huis met vijf kamers is sfeervol, de verzorging klopte aan alle kanten, de tuin op drie niveau's een genot om in te verblijven, zeker met de hitte van afgelopen week. De rivier l'Isle stroomt door de beschaduwde benedentuin en daar was het heerlijk ontspannen met de voetjes in het water. Corine, de gastvrouw, weet absoluut álles van de omgeving en haar geschiedenis en had elke dag weer leuke tips. Een betrokken en enthousiaste vrouw, die niet snel uit onze gedachten zal zijn!
Dit zijn foto's die gemaakt zijn tijdens ons verblijf. Weliswaar niet door ons, maar door een gezellig stel dat we hier ontmoet hebben.
Nou ja....en dan moet je natuurlijk geen huizen gaan bezichtigen als je daar (nog) niet aan toe bent. Want uiteraard was daar een huis tussen waar ook ik weg van was. In een gehuchtje van 6 huizen, op een enorm groot terrein (land is niet duur hier) en met een klein, maar leuk gastenhuis erbij (op de tweede foto aan de rechterkant zie je nog net een stukje hiervan en aan de linkerkant het schuurtje).
Het woonhuis is van oorsprong een verbouwde schuur en ik voelde me haast onderdeel van mijn favoriete t.v. programma "Escape to the Country" :-)
Aan de zijkant van de tuin heb je een duizelingwekkend mooi uitzicht over bossen, velden en dorpjes.
En zoals ik al schreef aan het eerder genoemde echtpaar, dat ook in de B&B logeerde en dat naar onze plannen informeerde: ogenblikkelijk zag ik mezelf al het huis herinrichten, met verf en stalen stof aan de slag, decoreren, tuinieren ....enfin ik ben er zeker van dat jullie je dit allemaal perfect kunnen voorstellen :-)
Enfin: een kleine indruk van wat we er zo leuk aan vonden:
Ik moet me zelf er nu steeds aan herinneren dat ik eigenlijk geen huis in het buitenland wil. En dat er veel zorgen, veel gedoe en veel kosten en.....etc.! Dat dus!
Hoe dit verder gaat aflopen? De tijd zal het leren.
Mijn man is nog steeds bezig te verkennen wat de mogelijkheden zijn, wat de risico's zijn, wat er allemaal bij komt kijken als je hier aan begint.
Nu ik weer in ons heerlijke huis in Nederland zit, is de eerste euforie weggeëbd.
Mijn bezwaren gelden nog steeds en overigens ziet ook manlief de nadelen wel, zeker na verhalen van bekenden met een huis in het buitenland. Dat lijkt vaak mooier dan het is.
Het houdt niet tegen dat we een vreselijk leuke vakantie hebben gehad, in een, voor ons, nieuw gedeelte van Frankrijk, waar ik echt een beetje mijn hart aan heb verloren.
Het zal dan ook vast niet heel lang duren voordat we hier weer naar terug gaan!
