Mijn schilderij van de ram is af en opgehangen.
Het hangt op dit moment in onze hal.
Wij hebben een lange hal waar alle deuren op uitkomen (huis is gelijkvloers).
Onze huiskamer ligt hoger dan de rest van het huis en een gedeelte van de hal gaat dus drie traptreden omhoog. Deze "subhal" grenst aan keuken en huiskamer en is gescheiden door deuren met glasramen.
Zodoende hebben we een leuk zicht van alle kanten op ons nieuwe huisdier:-)
De kruik is één van de tegellijm objecten die ik maakte. En de zuil heb ik pasgeleden overgeschilderd met Slate Grey van Pure and Original.
Voorlopig weer een leuk hoekje, vind ik!
anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka
maandag 18 november 2013
woensdag 6 november 2013
o mamma mia...:-)
Ik vloek niet vaak, al ben ik niet roomser dan de paus.
Maar vanmiddag slaakte ik, bij het naar buiten kijken door onze huiskamerramen, een hartgrondige en welgemeende vloek!
Zoals wellicht bekend wonen wij hier aan een pleintje, met rondom ons heen allemaal bos.
En hoewel we destijds veel bomen hebben gekapt omdat we van een licht huis houden bleven er toch nog achthonderdachtentachtig over:-) En voor ons mogen er best nog wat bomen weg, maar daar krijgen we geen toestemming voor.
Maar die éne boom dus, op een strategische plaats, bij onze oprit! Die éne boom die echt niet weg mocht van ons! Die het zicht benam op de overkant van het plein...die boom dus! Die moesten we acuut laten kappen omdat ze gevaar opleverde i.v.m. droogte- en stormschade.
Nou...hoor ik jullie denken: dan heb je er dus achthonderdzevenentachtig over:-) Maak je druk, zeg.
Oké, ik laat jullie onderstaand een foto zien die toont waarom die boom nu juist moest blijven staan (de auto's zijn van ons en staan hier normaal niet, maar moesten nu van onze eigen grond af i.v.m. het kappen).
Want aan de overkant woont een allerliefste, nog erg viefe dame van 90 jaar in een heel groot huis. Dat huis is op zich geen probleem, maar wel het feit dat de lieve dame en haar gestorven man de buitenkant van het huis in een soort nep Italiaanse villa hebben veranderd, compleet met klimop, romantische hoekjes en krullerige hekjes. Met balusters, lantaarns en een prieeltje. Bovendien is het royaal aangekleed met "kunst". In dit geval immens grote vogels, figuren en bloemen die zijn gemaakt door de gestorven man, die beeldhouwer was.
Tot nog toe zagen we dat alleen bij het langsrijden omdat de betreffende boom ons gelukkig het zicht op dit huis ontnam. Maar nu kijken we er frontaal tegenaan!
Ik heb het gevoel dat ik in een film met een héél slecht decor zit:-) De foto's geven, jammer genoeg, niet de werkelijkheid weer, je ziet niet al die tierelantijntjes aan het huis!
Gelukkig kan er wel een andere boom worden geplant die op den duur het doorzicht verhinderd. We denken aan een grote plataan, met een wijd gesnoeide kroon. Als die er staat en een beetje omvang heeft dan zal het waarschijnlijk beter zijn, maar tot die tijd zet ik maar wat Italiaanse smartlappen op. Toch jammer dat we er geen Italiaans zonnetje bij hebben:-)
Maar vanmiddag slaakte ik, bij het naar buiten kijken door onze huiskamerramen, een hartgrondige en welgemeende vloek!
Zoals wellicht bekend wonen wij hier aan een pleintje, met rondom ons heen allemaal bos.
En hoewel we destijds veel bomen hebben gekapt omdat we van een licht huis houden bleven er toch nog achthonderdachtentachtig over:-) En voor ons mogen er best nog wat bomen weg, maar daar krijgen we geen toestemming voor.
Maar die éne boom dus, op een strategische plaats, bij onze oprit! Die éne boom die echt niet weg mocht van ons! Die het zicht benam op de overkant van het plein...die boom dus! Die moesten we acuut laten kappen omdat ze gevaar opleverde i.v.m. droogte- en stormschade.
Nou...hoor ik jullie denken: dan heb je er dus achthonderdzevenentachtig over:-) Maak je druk, zeg.
Oké, ik laat jullie onderstaand een foto zien die toont waarom die boom nu juist moest blijven staan (de auto's zijn van ons en staan hier normaal niet, maar moesten nu van onze eigen grond af i.v.m. het kappen).
Want aan de overkant woont een allerliefste, nog erg viefe dame van 90 jaar in een heel groot huis. Dat huis is op zich geen probleem, maar wel het feit dat de lieve dame en haar gestorven man de buitenkant van het huis in een soort nep Italiaanse villa hebben veranderd, compleet met klimop, romantische hoekjes en krullerige hekjes. Met balusters, lantaarns en een prieeltje. Bovendien is het royaal aangekleed met "kunst". In dit geval immens grote vogels, figuren en bloemen die zijn gemaakt door de gestorven man, die beeldhouwer was.
Tot nog toe zagen we dat alleen bij het langsrijden omdat de betreffende boom ons gelukkig het zicht op dit huis ontnam. Maar nu kijken we er frontaal tegenaan!
Ik heb het gevoel dat ik in een film met een héél slecht decor zit:-) De foto's geven, jammer genoeg, niet de werkelijkheid weer, je ziet niet al die tierelantijntjes aan het huis!
Gelukkig kan er wel een andere boom worden geplant die op den duur het doorzicht verhinderd. We denken aan een grote plataan, met een wijd gesnoeide kroon. Als die er staat en een beetje omvang heeft dan zal het waarschijnlijk beter zijn, maar tot die tijd zet ik maar wat Italiaanse smartlappen op. Toch jammer dat we er geen Italiaans zonnetje bij hebben:-)
maandag 4 november 2013
van alles wat...
Een drukke, maar leuke week, met onder andere twee verjaardagen en de viering van een afscheid als onderwijzeres van een vriendin.
Zojuist de laatste hand gelegd aan twee grote kruikvazen, die ik met het inmiddels al bekende "Monicasysteem" heb bewerkt. Eén van de vazen, een heel grote, is voor mijn dochter en de ander staat in mijn hal. Ik laat er maar geen foto's van zien, die hebben we al zo veel zien langskomen in de blogs, de laatste tijd. Ze zijn goed gelukt, maar het heeft, mede door de ondergrond van de vazen (de één van een soort metaal en de andere van glas) lang geduurd voordat ik er tevreden over was.
Blij dat het klaar is, want ik heb inmiddels weer een ander project staan. Daar kan ik niet veel over schrijven, want is als verrassing voor iemand bedoeld. Maar het wordt weer een hele klus, schat ik in:-)
Afgelopen zaterdag vierde ik mijn verjaardag. De laatste jaren doe ik dat het liefst door met kids, schoonkids en Hub uit eten te gaan in een leuk restaurant. Van mijn kinderen kreeg ik een verrassingsdag aangeboden. Ik kreeg een stapeltje foto's van steden, en mag kiezen naar welke stad ik ga met mijn twee dochters voor een cultureel en culinair dagje. Ontzettend leuk natuurlijk!
Van Hubbie zou ik het interieuradvies van Violier at Home cadeau krijgen, met een aantal daaruit volgende veranderingen in ons huis. Ik heb echter besloten dit geld te doneren aan het Boreholeproject in Zambia, van Wieke Biesheuvel, zie https://www.facebook.com/Wieke.Biesheuvel.in.Zambia. Daar zal het geld ongetwijfeld meer van pas komen dan in ons (toch al mooie) huis.
Deze week ook veel eters gehad, op bezoek geweest, geschilderd en wat aan mijn boek gewerkt.
Verder nog buitenpotten geleegd, beelden van buiten naar binnen gesleept (waar laat ik toch alles?) en wat opgebonden hier en daar. Laatste kruiden geknipt, bundels van gemaakt en in de diepvries gedaan. Een kistje appels onderweg gekocht, daar appelcompote van gemaakt en ook grotendeels in de diepvries gedaan. En natuurlijk de oppasdag met Ernstje!
Deze week wordt het vast wat rustiger, zoals het er nu naar uitziet.
Vandaag maar weer begonnen met streng lijnen, want door alle toestanden is er wel meer en calorierijker gegeten en gedronken:-)
Donderdag ga ik met vriendinnen naar het Open Huis van de Potstal in Valburg, daar verheug ik me altijd wel op. Maar verder niet al te veel plannen gemaakt, want tenslotte ben ik weer een jaartje ouder:-)
Zojuist de laatste hand gelegd aan twee grote kruikvazen, die ik met het inmiddels al bekende "Monicasysteem" heb bewerkt. Eén van de vazen, een heel grote, is voor mijn dochter en de ander staat in mijn hal. Ik laat er maar geen foto's van zien, die hebben we al zo veel zien langskomen in de blogs, de laatste tijd. Ze zijn goed gelukt, maar het heeft, mede door de ondergrond van de vazen (de één van een soort metaal en de andere van glas) lang geduurd voordat ik er tevreden over was.
Blij dat het klaar is, want ik heb inmiddels weer een ander project staan. Daar kan ik niet veel over schrijven, want is als verrassing voor iemand bedoeld. Maar het wordt weer een hele klus, schat ik in:-)
Afgelopen zaterdag vierde ik mijn verjaardag. De laatste jaren doe ik dat het liefst door met kids, schoonkids en Hub uit eten te gaan in een leuk restaurant. Van mijn kinderen kreeg ik een verrassingsdag aangeboden. Ik kreeg een stapeltje foto's van steden, en mag kiezen naar welke stad ik ga met mijn twee dochters voor een cultureel en culinair dagje. Ontzettend leuk natuurlijk!
Van Hubbie zou ik het interieuradvies van Violier at Home cadeau krijgen, met een aantal daaruit volgende veranderingen in ons huis. Ik heb echter besloten dit geld te doneren aan het Boreholeproject in Zambia, van Wieke Biesheuvel, zie https://www.facebook.com/Wieke.Biesheuvel.in.Zambia. Daar zal het geld ongetwijfeld meer van pas komen dan in ons (toch al mooie) huis.
Deze week ook veel eters gehad, op bezoek geweest, geschilderd en wat aan mijn boek gewerkt.
Verder nog buitenpotten geleegd, beelden van buiten naar binnen gesleept (waar laat ik toch alles?) en wat opgebonden hier en daar. Laatste kruiden geknipt, bundels van gemaakt en in de diepvries gedaan. Een kistje appels onderweg gekocht, daar appelcompote van gemaakt en ook grotendeels in de diepvries gedaan. En natuurlijk de oppasdag met Ernstje!
Deze week wordt het vast wat rustiger, zoals het er nu naar uitziet.
Vandaag maar weer begonnen met streng lijnen, want door alle toestanden is er wel meer en calorierijker gegeten en gedronken:-)
Donderdag ga ik met vriendinnen naar het Open Huis van de Potstal in Valburg, daar verheug ik me altijd wel op. Maar verder niet al te veel plannen gemaakt, want tenslotte ben ik weer een jaartje ouder:-)
Abonneren op:
Posts (Atom)