anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



maandag 15 april 2013

veertig jaar...update

Ja, die foto's in het vorige logje...
Ik moet zeggen dat wij niet zo erg van de afdeling Memories zijn. Maar voor de gelegenheid had ik het album weer eens tevoorschijn gehaald. We kijken maar zelden oude albums en de trouwfoto's hebben onze dochters vast niet erg vaak gezien en de schoonkinderen nog helemaal nooit.
Ook voor ons zelf was het al jáááren geleden dat we ze bekeken.
Dus eigenlijk toch weer leuk om bij de herinneringen, die op zo'n dag opkomen, ook weer de plaatjes te zien.
We trouwden in 1973. Allebei begin twintig en al in het bezit van twee vaste banen én een heel grote huurflat in een afgelegen uithoek van Hubbies geboortestad. De mogelijkheid die flat te kunnen huren versnelde de trouwplannen overigens behoorlijk.
De trouwdag zelf ging zoals toen de gewoonte was in onze familiekring. Traditioneel.
Er was vooraf veel gedoe geweest over het feit dat ik niet met een katholieke man ging trouwen en diverse familieleden lieten verstek gaan om die reden.
Bleven er (helaas) nog genoeg over die zich overal mee wilden bemoeien:-)
Ik wilde geen witte jurk en ook dat was vreemd in de ogen van menigeen. Mijn taille werd nauwlettend in de gaten gehouden de maanden ná de bruiloft en de verbazing was groot dat het nog vier jaar duurde voordat daar iets veranderde, ha, ha!
Ook Hubbie wilde geen traditioneel pak (maar concludeerde nu bij het zien van de foto's, dat hij dat bij nader inzien beter wél had kunnen doen:-) Verder hadden we beiden nieuwe, knellende schoenen en waren we ook beiden naar de kapper geweest. Ik bleef bijna in een lachstuip toen ik het haar van Hubbie zag: er waren ineens tig golfen ingelegd, als bij een diva uit de twintiger jaren! Hij was er zelf ook niet blij mee, maar de tijd was te kort geweest om er nog wat aan te doen. Ook ik had krullen, maar die waren juist minder sterk gemaakt dan die van mijzelf.
We trouwden op het gemeentehuis in de plaats die pas dertig jaar later onze huidige woonplaats zou worden en we zagen trouwfoto's op dezelfde treden die Hubbie nu geregeld oprent als raadslid!
We gaven geen bruiloftsfeest maar een receptie en diner voor genodigden. Dat deden we in het mooie hotel waarvan (hoe raar kan het lopen in je leven?) onze achtertuinen nú bijna aan elkaar grenzen.
Hadden we destijds toch nooit kunnen bedenken, al vonden we het een mooie plek om te trouwen.
We haalden zaterdag herinneringen op aan mensen die op onze trouwdag waren maar waarvan er al veel dood zijn. Niet in de laatste plaats onze beide ouders natuurlijk. Maar ook familie en vrienden van onze eigen leeftijd. Ook de vele scheidingen die later kwamen bij diverse stellen kwamen boven.
De jonge gezichten van zussen, broers, schoonzussen en zwagers en van onszelf hielden ons lange tijd bezig. En ook de veranderde mode! Heel geestig om die zeventiger-jaren-mode te zien. Hilarisch ook hoe kort de rokken waren van de aanwezige dames! En hoe lang het haar van de heren!
We dachten nog geamuseerd aan het feit dat we 's nachts in onze bruidssuite envelopjes open zaten maken en berekenden of we nu die leuke lamp daarvan konden kopen of niet:-)
Veel is er veranderd in veertig jaar.
En zoals ik al als bijschrift bij de foto's schreef: ze zijn omgevlogen!
Toen we afgelopen zaterdag herinneringen aan de trouwdag zaten op te halen kwamen we tot de conclusie dat we maar één ding weer hetzelfde zouden doen, mochten we weer voor de keus staan.
Voor elkaar kiezen!

16 opmerkingen:

  1. Wat een prachtig verhaal!! Toevallig wilde ik nog vragen n.a.v. je vorige log, of je man nog steeds van die prachtige slagen in zn haar heeft, maar die waren er dus ingelegd haha, ik heb zo staan lachen net. Maar ach sowieso zijn foto's uit die tijd vaak hilarisch, mode en kapsels en zo.
    Fantastisch dat jullie nog steeds voor elkaar zouden kiezen!!
    Ik heb echt genoten van dit verhaal!!

    Liefs Monica

    p.s. Ik ben geboren in 1973!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb genoten van je verhaal. Ook bij ons waren de partijen verdeeld. Hij katholiek en ik protestants, foei! Mijn eerste zwangerschap startte 6 maanden na de trouwdag. ;o)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik moest wel lachen om je verhaal :-)en ben nog eens gaan kijken naar de foto's van je vorige bericht.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gelukkig nemen jullie alles nu met een korrel zout, maar het zal in die tijd veel ergernissen hebben gegeven dat iedereen er een mening over had. En ja, trouwen was blijkbaar kinderen krijgen. Wij trouwden 20 jaar later, gelukkig waren de tijden toen al flink veranderd ;-).

    Toch leuk om zo'n album weer eens door te bladeren!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooie samenvatting, Janny. En nogmaals: gefeliciteerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuk om te lezen, en die latste zin, dat is het allerbelangrijkste natuurlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gelukkig maar dat jullie weer voor elkaar zouden kiezen...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jouw verhaal haalt veel herinneringen bij me naar boven. Het verschil is dat ik met een katholieke man trouwde, en dat gaf wederzijds nogal gedoe. Volgens mij speelt dat nu nooit meer, hoewel......???????
    Dat jullie weer voor elkaar zouden kiezen is een felicitatie waard. ik wens jullie nog een lang en gelukkig leven samen.

    lieve groet
    Hermine

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat is weer op een hele mooie manier "aan het papier toevertrouwd" Janny.
    De romantische conclusie vind ik natuurlijk het aller, allermooist!
    Nogmaals gefeliciteerd jij en jouw Hubbie.





    BeantwoordenVerwijderen
  10. Prachtig en ontroerend.. dank je wel voor het delen van je terugblik!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mooi verhaal, leuk dat jullie ook nu voor elkaar zouden kiezen.

    Fijne week!
    Liefs, Marjonel

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Leuk.... wij hadden het ook traditioneel hoor.
    En het mooiste is dat je weer voor elkaar zou kiezen.

    Fijne avond
    Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het leest lekker weg die veertig jaren. Mooi beschreven.
    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Tegen Liefde is geen kruid gewassen!
    Wij hebben niet eens een trouwfoto bij ons in de kamer staan, terwijl we echt gelukkig getrouwd zijn ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een mooi waar verhaal.
    Zo no nonsense blijk je ook wel uit je andere verhalen dus dat van die nooit tevoorschijn gehaalde foto's verbaast me niets.
    Het verhaal deed me mijmeren. Ik trouwde in 1974, naar ik dacht en hoopte voor altijd. Maar 7 jaar later was mijn vrouw al overleden aan die rottige galziekte. Zo kunnen dingen ook lopen. Daarna was alles anders. Ik heb 60 moeten worden om het geluk weer te leren kennen. Gelukkig gaat het niet altijd zo :-) Je laatste zin is het mooist. Jullie zouden weer voor elkaar kiezen. Wat is er mooier dan dat.

    BeantwoordenVerwijderen