leuke dingen voor de mensen....

Da benne leuke dinge voor de mense..!
Ik hoor het Paul van Vliet zó zeggen in een van zijn conferences.
Had hij het wel over de "geneugten" van het platteland, maar och...
Gelukkig zijn er hier ook veel leuke dingen voorhanden.
Ten eerste heb ik de nacontrole gehad van mijn gynaecologische operatie. Die was goed en alles waar ik me nog een (klein) beetje zorgen om maakte komt binnenkort ook in orde, volgens de chirurg.
Op dezelfde dag ook weer naar de orthopedisch chirurg geweest. Knie is niet goed, ik ga er geregeld "doorheen" en heb daarna weer een tijdlang pijn. Was al eens eerder teruggeweest, maar dat was onbevredigend. Er was nu een vervanger en die was een stuk voortvarender. Ik had me al voorgenomen  om naar een andere arts te gaan, maar dat was niet meer nodig. Ik kreeg vanmiddag een nogal pijnlijke spuit in mijn knie, waardoor de pijn en ontsteking moeten verminderen. Daarnaast fysiotherapie, en geregelde controle. Het voelt nu al beter:-)
Verder hebben we een lang weekend geboekt bij een mooie B&B in Belgie, net over de grens, zie: http://www.villabayard.nl/. Heerlijk: dagje Maastricht, dagje Geuldal, dagje Tongeren. Is lang geleden geleden dat ik in Tongeren was en ik ben benieuwd of de grote antiekmarkt nog steeds zo ontzettend leuk en groot is als toen.
Ook zijn er twee huizen in de Provence geboekt waar we in de zomervakantie naar toe gaan.
Eerste week gaan we met zijn tweetjes naar een leuke en bijzondere gîte in de Provence. Voor de tweede week hebben we een groter huis gehuurd (ook in de Provence maar weer in een ander gedeelte) en daar komen de dochters, schoonzonen en kleinzoon een weekje bij ons. Ik verheug me er nu al mateloos op! Dorpjes verkennen, wandelen, lekker kletsen, met Ernst poedelen in het zwembad, lekker eten en drinken, kortom genieten van elkaar!
Ik zal t.z.t. de omgeving en de huizen wel eens laten zien.
Samen met het mooie weer zijn dit allemaal dingen waar ik erg blij van wordt.....

antieke kruiken...

Twee weken geleden kocht ik een antieke kruik bij een webwinkel die in korte tijd één van mijn favorieten is geworden: http://www.soberenstoerwonen.nl/
Tijdens onze tripje naar België had ik zoveel van deze mooie kruiken gezien, dat ik er heel graag een wilde. De kruiken doen me denken aan het klooster bij de school waar ik als kind op zat. In de lange gangen waren nissen van steen en daar stonden enkele van deze kruiken. Ze geven een serene, bijna middeleeuwse aanblik in de juiste omgeving (dus niet alleen in een kloostergang:-)
Nadat ik thuis de kruik had geplaatst waar ik hem wilde hebben, zag ik onmiddelijk dat er nog één bij moest voor het beoogde effect.
Toen ik de eigenaresse Arianne van Wijk van Soberenstoerwonen mailde reserveerde ze meteen de andere kruik voor mij. De ontvangst bij Arianne is altijd allerhartelijkst, en het is een genot om in haar mooie woonkamer annex showroom te mogen ronddwalen. Ze heeft zoveel mooie stukken dat ik me altijd moet inhouden om niet met meer thuis te komen dan waar ik voor ging:-)
Ik heb de kruiken al op diverse plekken gehad. Voorlopig staan ze op de grote ronde bijzettafel. Maar op de industriële sitetable komen ze ook mooi uit, en ook op onze eettafel staan ze perfect.
Dus ik ben héél erg blij met mijn aankopen en geniet elke dag van deze antieke kruiken.

 

veertig jaar...update

Ja, die foto's in het vorige logje...
Ik moet zeggen dat wij niet zo erg van de afdeling Memories zijn. Maar voor de gelegenheid had ik het album weer eens tevoorschijn gehaald. We kijken maar zelden oude albums en de trouwfoto's hebben onze dochters vast niet erg vaak gezien en de schoonkinderen nog helemaal nooit.
Ook voor ons zelf was het al jáááren geleden dat we ze bekeken.
Dus eigenlijk toch weer leuk om bij de herinneringen, die op zo'n dag opkomen, ook weer de plaatjes te zien.
We trouwden in 1973. Allebei begin twintig en al in het bezit van twee vaste banen én een heel grote huurflat in een afgelegen uithoek van Hubbies geboortestad. De mogelijkheid die flat te kunnen huren versnelde de trouwplannen overigens behoorlijk.
De trouwdag zelf ging zoals toen de gewoonte was in onze familiekring. Traditioneel.
Er was vooraf veel gedoe geweest over het feit dat ik niet met een katholieke man ging trouwen en diverse familieleden lieten verstek gaan om die reden.
Bleven er (helaas) nog genoeg over die zich overal mee wilden bemoeien:-)
Ik wilde geen witte jurk en ook dat was vreemd in de ogen van menigeen. Mijn taille werd nauwlettend in de gaten gehouden de maanden ná de bruiloft en de verbazing was groot dat het nog vier jaar duurde voordat daar iets veranderde, ha, ha!
Ook Hubbie wilde geen traditioneel pak (maar concludeerde nu bij het zien van de foto's, dat hij dat bij nader inzien beter wél had kunnen doen:-) Verder hadden we beiden nieuwe, knellende schoenen en waren we ook beiden naar de kapper geweest. Ik bleef bijna in een lachstuip toen ik het haar van Hubbie zag: er waren ineens tig golfen ingelegd, als bij een diva uit de twintiger jaren! Hij was er zelf ook niet blij mee, maar de tijd was te kort geweest om er nog wat aan te doen. Ook ik had krullen, maar die waren juist minder sterk gemaakt dan die van mijzelf.
We trouwden op het gemeentehuis in de plaats die pas dertig jaar later onze huidige woonplaats zou worden en we zagen trouwfoto's op dezelfde treden die Hubbie nu geregeld oprent als raadslid!
We gaven geen bruiloftsfeest maar een receptie en diner voor genodigden. Dat deden we in het mooie hotel waarvan (hoe raar kan het lopen in je leven?) onze achtertuinen nú bijna aan elkaar grenzen.
Hadden we destijds toch nooit kunnen bedenken, al vonden we het een mooie plek om te trouwen.
We haalden zaterdag herinneringen op aan mensen die op onze trouwdag waren maar waarvan er al veel dood zijn. Niet in de laatste plaats onze beide ouders natuurlijk. Maar ook familie en vrienden van onze eigen leeftijd. Ook de vele scheidingen die later kwamen bij diverse stellen kwamen boven.
De jonge gezichten van zussen, broers, schoonzussen en zwagers en van onszelf hielden ons lange tijd bezig. En ook de veranderde mode! Heel geestig om die zeventiger-jaren-mode te zien. Hilarisch ook hoe kort de rokken waren van de aanwezige dames! En hoe lang het haar van de heren!
We dachten nog geamuseerd aan het feit dat we 's nachts in onze bruidssuite envelopjes open zaten maken en berekenden of we nu die leuke lamp daarvan konden kopen of niet:-)
Veel is er veranderd in veertig jaar.
En zoals ik al als bijschrift bij de foto's schreef: ze zijn omgevlogen!
Toen we afgelopen zaterdag herinneringen aan de trouwdag zaten op te halen kwamen we tot de conclusie dat we maar één ding weer hetzelfde zouden doen, mochten we weer voor de keus staan.
Voor elkaar kiezen!

veertig jaar...

Vandaag veertig jaar geleden...
ze zijn omgevlogen!!

zou het dan toch....?

Zou het dan toch nog lente worden, mensen?
Hier scheen gisteren en schijnt vandaag een heerlijk zonnetje. Het is weliswaar nog best koud, maar je merkt toch dat de zon al wat kracht heeft.
Wij hebben de afgelopen week een mooie halve houten ton op de kop kunnen tikken en gisteren hebben we twee enorme gietijzeren tuinvazen gekocht.
In die eerste ga ik hosta´s zetten of een minivijver maken, daar ben ik nog niet helemaal uit.
De twee gietijzeren giganten moeten eerst worden geschuurd, met een primer worden behandeld en worden daarna diepzwart geverfd. Ze komen aan weerszijden van de enorme garagedeur van ons huis, dus je snapt: daar kun je niet van die kleine potten zetten.
Ik verheug me erop weer bakken en potten te kunnen beplanten. Er staan ook al diverse trays met kleine violen in licht- en donkerblauw, rose en wit klaar.
De olijfboom gaat van de week weer naar buiten en ook de rozemarijnstruik en de agapanthussen gaan weer naar buiten. Meer planten hebben we dit jaar niet in onze garage gehad. Vroeger had ik enorm veel overblijvende planten, maar al dat gesjouw en gesleep willen we niet meer dus heb ik veel weggegeven.
Met het zonnetje begint ook de energie weer te stromen, alleen de lichamelijke conditie laat nog een beetje te wensen over. De komende weken ga ik hier dus goed aan werken. Want ik wil weer helemaal fit zijn als het "echte werk" begint. Vanmiddag beginnen we aan mijn eerste "lange" wandeling.
Het is ontzettend leuk om te merken hoeveel mensen met me meegeleefd hebben. Kaarten, telefoontjes, bezoek, mailtjes, planten, bloemen, tot complete maaltijden toe!
Iedereen heel erg bedankt!
Ik ben gezegend met al die lieve mensen om me heen.
En nu: op naar de ECHTE lente!

 

                                De foto's zijn niet van mij maar geplaatst om een idee te geven!