foreout with the goat...

Ja...vooruit met de geit!
Dit gezegde in Dunglish slaat op dit moment wel heel erg op mijn toestand.
(Weet je niet wat Dunglish (Dutch English) is? Neem dan eens een kijkje op: http://www.makethatthecatwise.nl/. Echt een aanrader als je wat melig bent of niks beters te doen hebt:-)  Zie ook het humoristische tekstje bij onderstaande foto.
Het herstel ging van een leien dakje. Tot voor twee dagen geleden. Momenteel heb ik veel buikpijn en voel ik me vervelend en lusteloos. Vanochtend nog even het ziekenhuis gebeld om een controle te laten doen want dit lijkt me niet in de lijn der verwachtingen te liggen.
Het weer nodigt niet echt uit om mijn dagelijkse ommetje te maken. Wat is het koud en schraal weer, zeg. Mijn huiskamer ruikt dan wel naar lente door de vele mandjes en potjes met bolletjes die ik kreeg, maar zodra ik mijn neus buiten de deur steek, weet ik wel beter.
Natuurlijk probeer ik me binnen aangenaam bezig te houden, maar ik vind het best lastig.
Ik kom niet vaak tot bloggen of schrijven. De zin erin moet maar weer snel terugkomen, want ik mis het best. Maar steeds als ik ga zitten, blijven de bladzijden leeg.
Heb wel een mooie grote kei beschilderd om op Bruun's grafje te leggen. Door de bomen heen zie ik hem in de verte liggen en dat is best een goed gevoel. We missen hem en in huis is het stil en leeg. Maar toch willen we dit maal geen andere hond meer. We krijgen zo langzamerhand meer vrijheid om vaker en langer weg te gaan en dan is het niet handig om weer een nieuw hondje te nemen. Maar kaal blijft het....
Ik heb helemaal niet het idee dat het dit weekend al Pasen is! Normaal pak ik de gelegenheid aan om een lekker dineetje voor mijn hele familie te maken, maar dat ga ik nu maar niet doen. Gelukkig zijn we dit keer uitgenodigd bij Oudste, dus de traditie verwatert niet:-)
Verder heb ik een aantal mooie magazines gekregen: altijd blij mee, zeker met de interieurbladen. Ik was blij te zien dat in WLS de kleuren in het interieur weer een klein beetje terugkomen. Zoals bekend houd ik niet van bonte kleuren maar vale, zachte of oude tinten vind ik prachtig. Mits ze in een sober interieur passen dan.
Had ook de tijd weer om mooie muziek te beluisteren die al een poosje op de "vergeten stapel" lag. Dat is wel weer het voordeel van een tijdje gedwongen rust.
Verder veel gepuzzeld en stapels bieb-boeken weggelezen. Weer een haakwerk opgepakt. Recepten uitgezocht. Leuke nieuwe blogs ontdekt. Oplossingen voor tuinproblemen bedacht.
Maar ik ben er nu wel klaar mee.
Ik wil naar buiten... met of zonder geit!

Bruuntje....

Onze lieve Jack Russell Bruun is gisteren gestorven.
Hij had al langere tijd de ziekte van Cushing. De ziekte van Cushing is een ernstige ziekte en wordt veroorzaakt door een overmaat aan het hormoon cortisol. Het wordt veroorzaakt door een langzaam groeiende tumor in de hypofyse. Door deze ziekte van Cushing ging hij steeds meer drinken en plassen en werd zijn vacht heel dun. Ook zijn spierkracht nam erg af en zijn buikje werd alsmaar dikker. Het uithoudingsvermogen was bijna nihil, hij  was heel lusteloos en sliep bijna voortdurend. Omdat de vooruitzichten niet fijn waren en Bruuntje al bijna 14 jaar was, besloten we hem te laten inslapen. Het is heel verdrietig als je je beestje zo ziet aftakelen. We hebben het er moeilijk mee maar we weten dat er geen andere oplossing was.

De foto is van een van de laatste weken en je kunt zien dat hij echt ziek is.

Bruuntje heeft een plekje in onze bostuin gekregen en we missen hem nu al.
Maar we zijn ook blij en dankbaar dat we zo lang van zijn trouw en aanhankelijkheid hebben kunnen genieten!

 

eerste week rust.....

Eerste week rust zit erop. En dat viel nog helemaal niet mee:-)
Je bedenkt het niet als alles normaal is maar rust moeten houden terwijl je je eigenlijk goed voelt is behoorlijk vermoeiend.
Van het zitten en liggen doet mijn rug pijn en mijn hoofd is duf van alle boeken en magazines die ik al heb gelezen en van alle series die ik heb bekeken.
Ik merk ook dat mijn inspiratie weg is, dat er weinig belangwekkends in mijn bovenkamer plaats vindt en dat ik mijn uiterste best moet doen om me te concentreren op bijvoorbeeld de verhalen die Hubbie vertelt over de plaatselijke politiek.
Klaarblijkelijk holt ook je brein achteruit als je stil zit:-)
Hubbie verzorgt me goed. Maar het liefst zou ik zelf de dingen weer overnemen en aan de slag gaan.
Gelukkig nog maar een weekje echte huisrust en daarna mag ik weer iets meer. O.a. weer autorijden en lopen. Echt lang wandelen, zwemmen en fietsen mag voorlopig nog niet en op mijn lieve kleinzoontje passen gaat ook de eerste weken niet.
Maar desalniettemin: niet klagen maar dragen, zei mijn moeder altijd en zo is het ook.
Ik kijk nu met nog meer gretigheid uit naar wat warmer weer. Wat zou het heerlijk zijn weer de lentezon te voelen en af en toe eens de tuin in te kunnen lopen!
Maar ja...wie verlangt hier nu niet naar?

thuis...

Alweer thuis uit het ziekenhuis. Gelukkig!
Het is mij lang genoeg geweest:-)
Nu in mijn eigen omgeving rust houden.
Met gezellig redderende man, bloemetjes en lékkere koffie.
Over een paar weekjes ben ik weer de oude (jonge:-))! 
                

langzaam...

De tijd ging langzaam, de laatste weken.
Ik wachtte op een oproep om opgenomen te worden voor een operatie. Weliswaar niets ernstigs maar wel vervelend. En eindelijk heb ik de oproep binnen, ná bijna drie maanden wachten!
A.s. donderdag ga ik naar naar het ziekenhuis, ik blijf er een paar dagen en moet dan thuis nog enige tijd rusten en me in acht nemen.
Tijdens het wachten van afgelopen weken heb ik de tijd gedood met veranderingen, aanvullingen, verschuivingen in het interieur. Naar iets meer diepgravende activiteiten stond mijn hoofd niet:-)
Niet erg, want ik ben graag bezig met dit soort dingen.
Hierbij een paar plaatjes van mijn bezigheden in de afgelopen tijd.