Maar toch: wanneer mijn geheugen mij in de steek laat, ben ik vaak benauwd dat ik "het" aan het verliezen ben. Nu weet ik ook wel, uit gesprekken met mijn leeftijdgenoten, dat vergeetachtigheid een van de dingen is die bij het ouder worden horen. Bij veel mensen in de middelbare leeftijd komen namen, feiten, gebeurtenissen niet meer zo snel naar boven dan vroeger.
Het is ook min of meer geruststellend om te zien dat
mijn vrienden net zo goed worstelen om die éne naam of dat éne feit te
herinneren, die ze eerder zo konden opsommen. Geruststellend omdat ik merk dat
zij, net ik, worstelen met dezelfde verschijnselen. En ik van hen helemáál niet
denk dat ze bezig zijn "het" te verliezen. Ik denk bij hen gewoon:
"o, dat is de leeftijd".
Maar of het dat bij mij ook is weet ik niet. Met een
vader én een moeder die allebei Altzheimer hadden, heb ik natuurlijk dubbelop
de verkeerde genen meegekregen. En al weet ik dat dat niet alles zegt, het verontrust
me wel. En ik probeer dus bij alles wat ik me niet herinner na te gaan of dit
"normaal" is of niet.
En om het niet allemaal zo zwaar te laten worden probeer
ik het dus allemaal maar een beetje humoristisch in te zien. Tenslotte kan ik
er niets aan veranderen en wat komt dat komt, of ik nu al in zak en as ga
zitten of niet.
Ik vond het daarom ook leuk een gedichtje te lezen van de Red Hat Society over dit onderwerp en ik wil het jullie niet onthouden:
My forgetter's getting better
But my rememberer is broke
To you that may seem funny
But to me that is no joke
For when I'm "here" I'm wondering
If I really should be "there"
And when I try to think it through
I haven't got a prayer!
Oft times I walk into a room,
Say "What am I here for?"
I wrack my brain, but all in vain
A zero is my score.
At times I put something away
Where it is safe, but gee!
The person it is safest from is me.
When shopping I may see someone
Say "Hi" and have a chat
Then when the person walks away
I ask myself, "Who's that?"
Yes, my forgetter's getting better
While my rememberer is broke.
And it's driving me plumb crazy
But my rememberer is broke
To you that may seem funny
But to me that is no joke
For when I'm "here" I'm wondering
If I really should be "there"
And when I try to think it through
I haven't got a prayer!
Oft times I walk into a room,
Say "What am I here for?"
I wrack my brain, but all in vain
A zero is my score.
At times I put something away
Where it is safe, but gee!
The person it is safest from is me.
When shopping I may see someone
Say "Hi" and have a chat
Then when the person walks away
I ask myself, "Who's that?"
Yes, my forgetter's getting better
While my rememberer is broke.
And it's driving me plumb crazy
And that isn't any joke!
Een mooi gedicht. Humor heb je zeker. Ik kan me voorstellen dat je je meer zorgen maakt doordat je beide ouders Alzheimer hadden. Bestaat er geen test om uit te zoeken of de aanleg aanwezig is?
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
Ja hoor, die zijn er. Maar of ik daar aan toe ben...? Daar ben ik nog niet uit voor mezelf.
VerwijderenJanny
Wel een grappig gedicht. Het idee dat je beide ouders Alzheimer hebben gehad niet zo fijn natuurlijk, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat jouw toekomst bij deze vastligt. En ja, vergeten en ouder worden (of gewoon druk zijn) gaat samen. Ook zonder Alzheimer.
BeantwoordenVerwijderenNou hier is het al net zo hoor ,Hubbie kan niet op namen komen (namen van popgroepen van vroeger ofzo )en ik heb het dus idemdito ,dus af en toe proberen we elkaar aan te vullen en lachen we erom
BeantwoordenVerwijderenMaar vorige week zag ik een foto van de lagere school ,jemig ik ken de helft niet meer van naam ,kheb via internet contact met een oud klasgenootje van vroeger ,hartstikke leuk ,maar kweet me-god-niet wie het is .......(ken dr alleen van naam ,kheb er totaal geen gezicht bij!)
en dan ga ik toch zitten denken...... waarom weet ik het nou niet ?? argh!
Humor is zo belangrijk, dat helpt om angst buiten de deur te houden ...
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je het van je afschrijft en ook goed dat je het positief probeert te benaderen. Ik snap je angst. Zag hier hoe het met mijn schoonmoeder ging en wat is het toch een verschrikkelijke ziekte.
BeantwoordenVerwijderengelezen uitspraak:
BeantwoordenVerwijderenals jongeren iets vergeten ,hebben zij het te druk.
als ouderen iets vergeten,zijn ze vergeetachtig.
Gazeuse
Volgens mij komt het gewoon dat we veel te veel informatie op die harde schijf hebben staan. Af en toe zou je dat ding eens moeten ctrl-alt-deleten.
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht is veelzeggend. En met humor houd je het langer vol dan met tobben en chagrijnen.
Liefs!
Tja, herkenbaar....ik moet ook steeds dieper graven in mijn geheugen. Vooral mijn korte termijngeheugen hapert nogal eens. Waar liggen mijn sleutels, waar is mijn leesbril? Ik maak mezelf maar wijs dat het door mijn chaotische karakter komt.
BeantwoordenVerwijderenLeuke post over inspiratie had je, heb ik helemaal gemist!
Confronterend stukje. Tenslotte is het de angst van ons allemaal. Nou, behalve mijn buuvje dan. Die is 89, loopt momenteel beter dan ik en heeft een fenomenaal langetermijngeheugen. Dat ze de dingen van de dag soms wel vier keer uitlegt, vergeef ik haar graag.
BeantwoordenVerwijderenZou ik zo'n test laten doen? Kweenie! Misschien wil ik het wel liever niet weten.
Heb je dat boek De Heimweefabriek van Douwe Draaisma al eens gelezen? Ik vond het erg geruststellend. Voor de rest kan ik me helemaal voorstellen dat de angst je bij tijd en wijle naar de strot grijpt, maar het heeft weinig zin (weet jezelf ook). Ja, het valt niet mee (af en toe - zucht). En humor lijkt me idd. je beste wapen.
BeantwoordenVerwijderenMooi stuk Queenie! Houd je humor hoog.....ook fijn voor je vriendinnen!We maken hetzelfde mee en je geeft ons moed met je verhaal!
BeantwoordenVerwijderenknuf
Vice