halverwege...

 

De laatste update van de tafel die ik aan het mozaieken ben. De foto is helaas wat donker zodat je niet kunt zien hoe mooi de glasstukjes in alle denkbare kleuren blauw en groen zijn! Ik doe dit nl. in de workshopruimte van een vriendin.
Ik zal nu ongeveer halverwege zijn, veronderstel ik...

doodles...

Jullie kennen vast en zeker de doodles van Google wel?
Ik heb er vaak met bewondering naar gekeken me afgevraagd wie dat toch allemaal bedacht heeft. Op het www las ik het volgende, door mij bewerkte, stukje geschiedenis over de doodles.
In de afgelopen jaren hebben doodles op de startpagina van Google het zoeken op Google leuker gemaakt voor veel gebruikers over de hele wereld. Toen doodles voor het eerst werden gemaakt, had niemand verwacht dat ze zo populair zouden worden.
Er worden doodles uitgebracht op feestdagen, verjaardagen van beroemde kunstenaars en wetenschappers en bij allerlei gebeurtenissen. Of het nu gaat om het begin van de lente, Albert Einstein's verjaardag of de 50ste verjaardag van het begrip DNA, het doodle team vindt steeds artistieke manieren om deze unieke evenementen te vieren.
In 1998 werd het concept van de doodle geboren toen Google-oprichters Larry en Sergey bij hun aanwezigheid op het Burning Man festival in de Nevada-woestijn wat aan het knutselen waren gegaan met het bedrijfslogo.
Een tekening van een stokfiguur werd geplaatst achter de 2de "o" in het woord Google en dit geknutselde logo was bedoeld als een komisch bericht naar Google-gebruikers dat de oprichters "out of office” waren. Deze eerste doodle was relatief eenvoudig, maar het idee van het versieren van het Google-logo en ze te koppelen
aan belangrijke gebeurtenissen werd overal goed ontvangen.
Een jaar later, in 2000, vroegen Larry en Sergey de webmaster Dennis Hwang om een doodle voor Bastille dag te maken. Tevreden met het resultaat, werd Dennis vervolgens benoemd tot Chief Google-doodler en doodles werden vaste prik op de startpagina van Google. Na verloop van tijd steeg de vraag naar doodles snel, zowel in de VS als internationaal.
Het creëren van doodles is nu de verantwoordelijkheid van een team van getalenteerde ontwerpers. Voor hen is het creëren van doodles uitgegroeid tot een team-inspanning om de startpagina van Google te verlevendigen en een glimlach bij de Google-gebruikers teweeg te brengen.
Het doodle team heeft meer dan 300 doodles voor Google in de Verenigde Staten en meer dan 700 voor internationaal gebruik ontworpen.
Een groep van Google-medewerkers komt regelmatig samen om te beslissen of gebeurtenissen en feestdagen in een doodle worden vastgelegd. De ideeën voor de doodles zelf komen uit vele bronnen, waaronder Googlers zelf en het wereldwijde publiek.
Het doodle-team staat open voor ideeën; verzoeken om doodles kunnen gestuurd worden naar proposals@google.com. Het team krijgt natuurlijk een groot aantal verzoeken maar ze bekijken wel alle suggesties die worden ingediend.
Alle doodles zijn te vinden op www.google.com / logo's.
Hieronder een paar recente doodles die ikzelf erg leuk vond.
Wat is jouw favoriete doodle?
Aug 06, 2011 Chinese Valentine's Day
Jun 21, 2011 First Day of Summer by Takashi Murakami, 2011.
Jun 21, 2011 First Day of Winter by Takashi Murakami, 2011.
Jun 12, 2011 Turkish Elections
Jun 05, 2011Richard Scarry's 92nd Birthday
May 20, 2011 100th Birthday of Annie M.G. Schmidt - Netherlands
May 11, 2011 Martha Graham's 117th Birthday. Animated by Ryan Woodward, choreographed by Janet Eilber, and danced by Blakeley White-McGuire.

elke maand een gedicht : Hoe Ek Voel... (nu gezongen)

Hoe Ek Voel

As ek jou net kon vertel
as ek jou net kon laat sien
sou ek n skilder opdrag gee
om n prent vir jou te maak
en as hy eindelik klaarmaak
as hy sy meesterstuk voltooi

As ek jou net kon laat sien
as ek jou net kon laat lees
sou ek n faksmasjien gaan huur
en gedigte vir jou stuur
en as jy anderkant dit kry
as jy dit uithaal en jy kyk

As ek jou net kon laat lees
as ek jou net kon laat hoor
sou ek n koor na jou toe stuur
n serenade in die laatnaguur
en as jy wakker word een aand
en jou vensters staan wyd oop

sou jy weet, jy sou weet
as jy teen die tyd nog vergeet
hoe ek voel, hoe ek voel
oor jou
jy sou weet
jy soude weet
jy soude weet
jy sou weet
as jy teen die tyd nog vergeet
hoe ek voel, hoe ek voel
oor jou

amanda strydom

steentje voor steentje...

Nét begonnen aan het mozaieken van een tuintafeltje.
Ik heb er een hele dag aan gewerkt bij een vriendin die hier workshops in geeft.
Na afloop van die dag was er nog maar een heel klein gedeelte gedaan. Want het vréét tijd. Ik moet dus nog heel wat dagen terug om het af te maken maar dat vind ik totaal geen bezwaar. Want mensen, wat is dat verslavend! Ik vond het jammer dat aan het eind van de dag de afsluitende borrel tevoorschijn werd gehaald en geloof me: dat gebeurt me niet vaak!:-)
De daarop volgende nacht was ik er gewoon een beetje onrustig van: ik wilde dóórgaan. Maar omdat ik niet veel eerder gelegenheid heb dan aankomende zaterdag moet ik toch nog even wachten.
Ik houd jullie op de hoogte. Hierboven het maagdelijke tafeltje en hieronder het resultaat van één dag noeste arbeid!

inlezen...

In een grote instelling voor blinden en slechtzienden in een dorp in de buurt, zit ook de inspreekdienst voor de provincie. Vandaag ben ik daar begonnen als inlezer van kranten, tijdschriften, documenten, post, etc. voor abonnee's.
Nou, dat viel nog niet eens mee. Het inspreken op zich zelf gaat nog wel, hoewel ik me toch wel eens verspreek of haper. Gelukkig kan dat simpel "geknipt" worden.
Mijn stem klinkt als de stem van een vreemde in mijn oren en dat is ook wennen, hoor.
Maar wat ik het meest ingewikkeld vind is de apparatuur.
Er zijn honderd-en-één dingen waar je aan moet denken en een goede werkbeschrijving is er, uiteraard, niet:-)
Daarna moet nog alles correct op CD's gebrand worden en volgens een bepaalde methode verzonden.
Maar het zal wel wennen en ik word goed ingewerkt, heb ik het gevoel.
Ik vind het fijn dat andere mensen wat aan mijn inspanning hebben en dat ik bepaalde dingen wat gemakkelijker voor ze kan maken.
Dus ik hoop dat de onwennigheid gauw slijt en ik hierin net zo bedreven raak als de andere vrijwilliger.

European Union Youth Orchestra…

Afgelopen dinsdag waren we in het Concertgebouw om een concert van het European Union Youth Orchestra bij te wonen.
Wat een muzikaal feest was het! Zo ontroerend om die begaafde jonge mensen met zoveel overtuiging en liefde te horen spelen.
Het gezelschap is opgericht in 1976 om een Europees ideaal voor eenheid en vriendschap te weerspiegelen.
In het orkest spelen 140 musici van 14 tot 24 jaar uit alle landen van de Europese Unie. Ze hebben samengewerkt met beroemde dirigenten, zoals Daniel Barenboim, Leonard Bernstein, Herbert von Karajan, etc.
Voor de jonge musici is het, naast een sociale en culturele stimulans, ook waardevol voor hun toekomst. Meer dan 90% van de oud-leden heeft momenteel een succesvolle muziekcarrière.
Dinsdag speelden ze onder leiding van de dirigent Jac van Steen. Jaap van Zweden zou aanvankelijk het orkest dirigeren, maar moest het optreden afzeggen wegens een schouderblessure.
Uitgevoerd werd de Sinfonietta van Leos Janacek en na de pauze de Vierde Symfonie van Anton Bruckner.
Ik zelf werd, zeker bij Janacek, absoluut méégezogen in de muziek. Een denderend applaus gaf wel aan dat ik niet de enige was.
Bijzonder was ook dat Koningin Beatrix en een aantal politici het concert bijwoonden. Dat gaf nog iets extra feestelijks aan de avond.

Een echte aanrader dus wat mij betreft.
Wil je meer weten, kijk op hun site:
http://www.euyo.org.uk/

een keuze hebben...

Conditioneringen zullen wel in de meeste mensen zitten, neem ik aan. Ze zijn vaak een onbewust onderdeel van ons gedrag en soms diep genesteld.
Er zijn natuurlijk fijne of nuttige overtuigingen die je kunt koesteren. Maar er zijn ook heel veel aangeleerde, dus geconditioneerde eigenschappen waar we in ons leven meer last dan gemak van hebben.
Ik weet dat ik ballast heb meegenomen uit mijn jeugd die ik beter kwijt kan zijn. In de loop van mijn leven heb ik ook best wat bijgeleerd: door training, door van anderen te leren, door fouten te maken en opnieuw te beginnen.
Naarmate ik ouder word laat ik me wel steeds minder leiden door vroegere conditioneringen. Ik weet dat ik een keuze heb in hoe ik ergens mee omga. Hoe iets binnen komt kan ik, tot op zekere hoogte, steeds beter zelf bepalen.
Maar nog steeds, zelfs op mijn leeftijd, kom ik op gezette tijdstippen mezelf tegen. Ondanks het feit dat ik me bewust ben in een oude modus terug te vallen, kan ik dat soms met moeite tegenhouden. Wat dat betreft kan het hondje van Pavlov de vergelijking met mij wel aan, of vice versa eigenlijk.
Ik merk dat als ik buiten mijn comfortzone raak, ik erg mijn best moet doen om mijn primaire reacties uit te schakelen. Want het is best lastig om het verschil te zien tussen conditionering en intuïtie. Ik kan bijvoorbeeld opzien tegen een taak of een gebeurtenis. De vraag is dan steeds of dat het gevolg is van een conditionering (ik ben daar niet goed in, ik kan dat niet, anderen kunnen dat beter) of van de intuïtieve wetenschap dat dit niet bij me past.
Maar goed: je kunt weten dat je bepaalde eigenschappen heb, daarmee zijn ze nog niet één, twee, drie verdwenen. Ik ben nog lang niet zover dat ik de overtuigingen die ik niet door eigen ervaring heb verkregen, overboord gezet heb. Ergens diep in mij zitten nog fossiele resten van mijn opvoeding. Maar door me steeds bewust te zijn van het bovenstaande, zal ik er ooit wel komen (of niet:-)
Het onderstaande verhaal, dat ik ergens op het Internet vond, sluit daar mooi bij aan.
Hoewel het niet gaat over conditioneringen geeft het wel aan dat je een keuze hebt in je eigen gedrag.
Op een avond vertelde een oude indiaan aan zijn kleinzoon over de strijd die in zijn binnenste gaande was.
Hij zei: "mijn zoon, het is een strijd tussen twee sterke wolven. De ene wolf is het kwade. Die gaat over angst, boosheid, afgunst, zorgen, jaloezie, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, leugens en egoïsme.
De andere wolf is het goede. Die gaat over vreugde, liefde, blijdschap, vrede, hoop, rust, nederigheid, naastenliefde, vriendelijkheid, empathie, compassie en geloof."
De kleinzoon dacht even na en vroeg zijn grootvader toen:
"Maar welke wolf wint er nu?"
De oude indiaan antwoordde simpelweg:
"de wolf die ik voed".

tuinvaas gereed...

Mijn gietijzeren vaas is klaar. Hieronder een paar indrukken.
Ik heb getwijfeld tussen grijs en wit maar uiteindelijk is hij wit geworden.
Geschilderd met Antico Casa Bianca van Pure and Original.
Dat past het best bij de rest van de veranda.
Ik ben er blij mee. Het was het zware werk wel waard.
Vinden jullie ook niet?

lavendelknotsjes…

In mijn logje over de Provence schreef ik ergens dat ik op een marktje lavendelknotsjes tegenkwam die echte kunstwerkjes waren. Ze waren schitterend, met fluweelband en zilverdraad en parels.
Een eenvoudige vorm hiervan maakte ik al minstens 10 jaar geleden. Die knotsjes heb ik nog steeds. Ze ruiken natuurlijk niet meer zoals in het begin maar ik druppel er zo nu en dan wat lavandin- of lavendelolie op en dan ruiken ze weer voor máánden.
Er is iets nostalgisch aan lavendel, het heeft een geur die je doet denken aan zomerdagen op het Franse platteland.
En omdat ik veel vragen kreeg hoe deze knotsjes te maken hieronder een beschrijving.
Je hebt nodig:
-ongeveer 39 lavendel stengels met bloem (wil je dikkere of dunnere knotsjes dan neem je meer of minder, maar altijd een oneven aantal stelen!
-lint in diverse kleuren (de breedte van het lint beslis je zelf, maar te breed lint maakt de knots te massief en te dun lint maakt het priegelig)
Kies altijd lavendel met lange stelen.
Maak in de hand een boeket met alle bloemen op dezelfde hoogte.
Bind een stuk lint om de stengels vlak onder de bloemen.
Dan buig je voorzichtig de stengels zonder ze te breken over de lavendelbloemen.
Het lint blijft aan de buitenkant.
Vlecht het lint afwisselend twee stengels boven en twee stengels onder. Doordat het oneven is zullen er geen twee stukken lint boven elkaar komen maar zal het lint steeds verspringen. Trekt het lint steeds goed aan, want de lavendel droogt iets in. Ook weet niet zo hard dat de stengels breken natuurlijk! Vlecht de stengels met het lint tot waar de lavendelbloemen ophouden. Draai het lint om de stengels tot beneden aan toe en weer terug.
Zet het lint vast en maak een strikje.
Knip de stengels gelijk af. Nog een tip: pluk de lavendel heel vroeg in de ochtend, als net de dauw is opgedroogd.
De lavendelknotsjes moeten worden gemaakt kort nadat de bloemen zijn geplukt en de stengels nog plooibaar zijn. Wanneer de stengels te droog worden, zullen ze sneller breken.
De knotsjes zijn heerlijk in de linnenkast. Maar ze staan ook leuk op een toilet of badkamer.