anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



zondag 18 april 2010

rondje door mijn tuin...

Ons huis heeft aan alle kanten ramen die op onze tuin en het omliggende bos uitkijken.
Dat is altijd heerlijk maar vooral in de lente is het fijn om overal om je heen het seizoen te zien ontspringen. In maart en april is het weer nog onvoorspelbaar en koude en mildere dagen lossen elkaar af. Soms loop ik de tuin in, inspecteer ons grondgebied eens even maar ga ik, verkild tot op mijn merg, snel weer naar binnen. Maar op dagen zoals deze afgelopen week koester ik me al heerlijk in het prille lentezonnetje en loop met een denkbeeldig lijstje in mijn hoofd, te genieten van alles dat uitbot en opkomt.
De natuur is meer op snelheid dan ik, moet ik constateren.
De blauwe sterhyacintjes en de bosanemoontjes zijn al op volle kracht aan het bloeien, de varens beginnen hun tongen te ontrollen en overal komen de verleden jaar geplante bodembedekkers de grond uitzetten. Ook de vroegbloeiers doen al een duit in het zakje: de schijnhazelaar, de mahonia, de maagdenpalm, de helleborussen in allerlei kleuren, de azalea’s met nog maar een paar knopjes open, ja zelfs de ordinaire forsythia voegt wat toe.
Een groot voorjaarswonder in deze zo groene tuin zijn ook de bloesems: de amandelboom, de prunus en de witte krent. Ik vul op mijn denkbeeldige lijstje in dat ik nog een magnolia wil planten. De vele rodondendrons beloven een mooie bloei.
Ik mis de laatste week één van de twee eekhoorns die hier altijd de bomen in beweging zetten. Ze roetsjen de bomen van boven naar beneden af en rennen twee-aan-twee door de tuin. Ik heb er gisteren maar eentje op de leuning van het bankje zien zitten. Zouden eekhoorns ook een burn-out kunnen hebben?
Verder naar achteren loop ik over het pad van boomschors. Op het lijstje in mijn hoofd noteer ik dat het schors aangevuld moet worden. Helemaal achter in de tuin is het echte bosgebied. Ik loop over nauwe paadjes, aan allebei de kanten meters- en metershoge stammen en ik zak hier weg in een tapijt van afgevallen naalden. Achter het bos van dennen, sparren, lariksen en hulstbomen langs naar de andere kant van de tuin: daar zie ik de judaspenningen al flink omhoog schieten en de vrouwenmantels worden langzamerhand ook ontvouwen (is dat een woord?) De dovenetel, klimop en maagdenpalm verdringen elkaar. Erbovenuit het prille groen van de hortensia’s. Die hebben geleden onder de lange koude winter en zijn behoorlijk ingevroren. Hier moeten nog een aantal bodembedekkers komen, noteer ik weer denkbeeldig.
Verder naar de andere zijtuin. Alle verleden jaar aangeplante heesters en vaste planten doen het aardig. Hier word ik wel geconfronteerd met de “dark side of my garden”. Nee, niet dat het daar donker is, integendeel. Hier tiert het onkruid welig tussen de planten; absoluut ongevoelig voor mijn behoefte aan contemplatie en bezinning dringt het zich aan me op!
Werken… niks dromerig wandelen!
Goed…maar nu nog even niet! Verder naar de voorkant van het huis.
De verleden jaar geplaatste pergola staat er kaal bij, met aan zijn voet twee zielige restanten van (paarsblauwe) clematissen. Ze zijn ook teruggevroren maar gelukkig niet dood. Op mijn lijstje worden nog twee wisteria’s en een klimroos genoteerd.
Op het grote terras aan de voorkant staat een tafeltje met een paar blauwe bistrostoeltjes, volgeladen met potten en manden kleine viooltjes in verschillende tinten blauw en wit (de kleuren van ons huis).
Hier zijn in de border een paar heesters gesneuveld en ook die moeten vervangen worden.
Zo langzamerhand krijgt het lijstje in mijn hoofd de overhand en verdwijnt de dromerige stemming waarin ik me bevond bij aanvang van de wandeling.
Ja, aanpakken geblazen natuurlijk. De natuur heeft haar eigen, simpele manier om je in evenwicht te houden!
Genieten en slenteren door je tuin? Alles goed… maar er moet ook gewerkt worden!
Ik kom weer aan bij de veranda. Hier zit ik nog even te genieten van het vooruitzicht weer buiten te kunnen borrelen en te eten of heerlijk in de ligstoelen een mooi boek te lezen (ja, als al dat tuinwerk gedaan is natuurlijk!)
Wat ben ik toch blij met dit seizoen!
Eigenlijk wel met alle seizoenen. Ze zorgen ervoor dat we alert blijven en dat we oog blijven houden voor de natuur om ons heen.
Ik ga weer naar binnen en zet mijn denkbeeldige lijst om in een van papier.
Ik zet een symfonie van Schubert op. Hij was een natuurliefhebber en een wandelaar. Ik verbeeld het me ook in zijn muziek te horen: de stuwende kracht van het voorjaar is erin te herkennen. Hij zou niet in een tropisch land geboren kunnen zijn en deze muziek gecomponeerd kunnen hebben, denk ik, terwijl ik mijn “to do” lijstje completeer.
Van aarzelende bloei tot afsterven: in de natuur zit de gehele menselijk cyclus verweven!

14 opmerkingen:

  1. Ooh Janny wat een geestig en verhaal. heel mooibeschreven, hoor.
    Je tuin zal er zeker prachtig uitzien van de zomer. Maar ja... wel eerst werken he?
    Dora

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je huis en stukje tuin zien er prachtig uit! Veel werk lijkt me. Ik heb gisteren de hele dag in de tuin gewerkt. Heerlijk was het. Wel veel strenge winterschade. Magnolia's doen het trouwens erg slecht bij mij :(

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Eerst het zuur en dan het zoet! Zo was het toch? Wat een mooi huis en mooie tuin toch. Ik benijd je echt, maar niet om het werk wat er aan vast zit. Het is zo'n mooie omgeving. Maar mijn balkonbakken zijn ook heel goed gelukt:-)
    Marlou

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een heerlijke tuin! Ik ben trouwens dol op magnolia's, maar ja op een balkonnetje wil dat niet zo erg...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat leuk dat er ook in Nederland paarse Pimpernellen zijn! Ik had ze alleen in Canada gezien. Kun je niet eens een blogje wijden aan de Paarse pimpernelen? Of heb je dat al eens gedaan? Dan kan je me verwijzen naar je artikel daarover. Ik ben er erg in geïnteresseerd. Je tuin vind ik ook mooi. Jullie lente is een mand verder dan die van ons. Wij hebben tot twee weken geleden nog sneeuw gehad, dus alles begint net te ontwaken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat ziet de tuin er mooi uit. Je huis ook trouwens. Ik vind het altijd een heel gedoe, het tuinieren. Ik dacht dat een bostuin wel minder werk zou zijn maar als ik het lees zal dat wel niet. Inderdaad heerlijk dat het weer lente is.
    Moet dit weekend de tuin van Marlous gaan doen. Die is op vakantie.
    Dat Schubert een wandelaar was; hoe weet je dat? Hoor je dat aan de muziek?
    Yvon

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Janny, wat heb je een prachtige tuin! (En ik val vast als een blok voor je huis, want blauw-wit is helemaal 'mijn ding').
    Je hebt gelijk dat elk seizoen mooi is, maar bij de lente krijgen we vaak het gevoel dat we weer gaan léven. Heerlijk, dat al het groen weer uit de grond knalt!
    Maar je hoeft je toch niet dagenlang de blubber te werken? Elke dag een klein beetje doet ook wonderen. Klinkt wat belerend, zo bedoel ik het niet. Het is meer dat ik er zelf pas sinds kort achtergekomen ben, dat alles ook bij beetjes kan...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag Janny,
    Prachtige tuin. Als medetuinliefhebber ken ik je probleem. Altijd bezig zijn en er nooit de tijd hebben om er echt van te kunnen genieten... en dan is het weer herfst...winter etc.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Drie keer prachtig. Eén keer het huis, één keer de tuin én een keer de beschrijving van al dat fraais. Ik reageer zo laat omdat ik enkele dagen lang een foutmelding kreeg als ik de column wilde openen...! Gelukkig is dat voorbij en ik heb genoten. De liefde voor magnolia's deel ik. Ik heb een schitterend exemplaar dat mijn ouders hebben geplant in het jaar dat mijn dochter werd geboren. Hij is dus al 25 jaar en enorm. Mijn tuin is niet zo groot als de jouwe, dus langzaam begint hij te groot te worden. Maar nee...ik zal hem er niet uithalen, dat doen de volgende bewoners maar...
    Overigens ben ik de afgelopen dagen ook druk in de weer geweest in mijn lusthofje....maar nu kan het grote genieten beginnen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Janny, wat fijn dat we met je mee mochten wandelen. Het was heerlijk! Ik wens je een fijne dag met veel zon!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Dora:
    ja maar ik vind dat niet echt erg hoor. Ik hou van tuinieren.
    MM:
    ja, veel werk. Maar aan de bosgedeelten hoef ik weinig te doen. Blijft nog genoeg over hoor. Ik ben dol op magnolia's. In mijn vorige tuin stond een enorm grote, oude witte magnolia. Voorbijgangers bleven staan als ze hem zagen en wezen elkaar op de grote bloemenzee. Maar nu moet ik opnieuw beginnen dus van bloemenzee zal voorlopig geen sprake zijn, vrees ik.
    Marlou:
    jouw balkonbakken zijn vast en zeker de moeite waard. Je kunt ze altijd heel mooi houden.
    Incinta:
    nee, zou ik ook niet proberen, als ik jou was. Zie je binnen de kortste keren door de boom het bos niet meer:-)
    Baasbraal:
    ik heb een berichtje op je weblog geplaatst over de Red Hat Society. En over mijn eigen chapter De Paarse Pimpernellen. Leuk om van je te horen!
    Roelien:
    ja... maar die heel bijzondere oude bomen van jou, die heb ik niet helaas!
    Yvon:
    veel succes met het tuinieren. Marlous boft maar! Nee, ik heb heel lang geleden gelezen dat Schubert een wandelaar en natuurmens was. Sinds die tijd hoor ik dat ook in zijn muziek. Verbeelding of...?
    Mirjam:
    al zou ik willen, dan kon nog niet alles in één keer! Nee hoor, dat gaat ook echt wel in gedeelten gelukkig.
    Dag Ekim,
    leuk om je berichtje te lezen: ja, het blijft een klus! Maar gelukkig wel één waar we van houden!
    Emilie:
    ik had je al gemist! Wat leuk: zo'n herinnering aan de magnolia! Ga ik ook doen als er ooit eens een kleinkindje wordt geboren:-)
    Tineke:
    leuk om samen te wandelen! De mooie dagen komen eraan, hoorde ik op het weerbericht.
    Dat wordt dus weer genieten voor ons allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hallo Janny, wat een heerlijk huis heb je! En een heerlijke tuin natuurlijk!
    Groetjes Hennie

    BeantwoordenVerwijderen