het leven als leerweg...

Vrienden kies je zelf. Een geliefde kies je ook zelf. Je familie ís er gewoon. Niet iedereen heeft het daarmee goed getroffen.
We lezen de verhalen dagelijks, van verscheurde gezinnen waarin kinderen op drift raken of familieleden elkaar naar het leven staan.
Kom je uit een dergelijk gezin dan is het veel moeilijker je weg later te vinden. Veel lastiger om een compleet en gelukkig mens te worden.

Ik had het voordeel geboren te worden in een normaal functionerend gezin (al wilde ik tijdens de pubertijd vaak dat ik in een heel ander, veel excentrieker familie geboren was). Geen gezin waar veel luxe was maar daarin verschilden we niet zoveel van de andere gezinnen in onze straat.
Het was een gezin dat met beide voeten op de grond stond. Ons werd geleerd anderen geen overlast aan te doen, rekening met anderen te houden.
En ook dat je niet alles onmiddellijk kon hebben wanneer je dat maar wou en dat je je best moest doen en volharden om iets te laten lukken. Kortom: de ouderwetse no-nonsense methode!
Mijn ouders huwelijk heeft alle seizoenen van het leven doorlopen, letterlijk en figuurlijk. Ze waren meer dan 55 jaar getrouwd toen mijn vader stierf.
Ook hubby en ik zijn al van jongs af bij elkaar en 38 jaar getrouwd. Ik sluit niet uit dat het voorbeeld dat ik had (en overigens ook hubby) mee heeft geholpen bij het opbouwen van een relatie. Maar verder is het natuurlijk gewoon hard werken! En gelukkig is dat ook heel lonend en mooi om mee bezig te zijn.
Ik vind stiekem wel eens dat tegenwoordige stellen hun relatie vaak snel opgeven, maar ik besef ook dat ik dit door mijn achtergrond als zodanig ervaar. Mijn ouders verwachtten niet 365 dagen per jaar de zon, maar waren heel tevreden met het klimaat in hun huwelijk.
Natuurlijk zijn de opvattingen over wat een verbintenis tussen twee mensen moet inhouden, wel veranderd in de loop der jaren. En in veel gevallen terecht. Maar sommige van die degelijke opvattingen waren m.i. zo slecht nog niet.
Een afgezaagd gezegde is dat houden van een werkwoord is en daar geloof ik in!
Ergens in de Inspiratiekalender 2010 van Stephen Covey staat :
“Omhooggaan langs de opwaartse spiraal (van het leven) vereist leren, verinnerlijken en uitvoeren op een steeds hoger niveau. Je houdt jezelf voor de gek als je denkt dat een van die drie voldoende is. Om vooruitgang te blijven boeken moeten mensen leren, verinnerlijken en uitvoeren - leren, verinnerlijken en uitvoeren - leren, verinnerlijken en uitvoeren”.
Nu tracht onze Stephen dit voornamelijk duidelijk te maken aan mensen die in professioneel opzicht de top willen bereiken. Maar ook in andere gevallen gaat deze stelling op.
Ik vind dat hij gelijk heeft: het leven moet een doorlopende leerweg zijn.
En dat geldt oók of misschien júist in je persoonlijke leven!