Allemaal ontzettend bedankt. Het heeft me echt gesterkt dat zo veel mensen begrepen hoe je je als moeder en oma voelt in deze situatie.
Nog steeds staat mijn hoofd niet naar interieur en/of decoratie.
Ik vraag me af of dit nog terug zal komen en of het me ooit weer zó zal interesseren als voorheen.
Ik bezoek soms nog wel woonwinkels, antiekzaken en marktjes. Maar de echte belangstelling blijft uit... integendeel: ik erger me vaak aan alle zelfde items die ik overal weer opnieuw tegenkom. Of ik nu in Noord Holland naar een woonwinkel ga of in Limburg: ik zie veel dezelfde meubels en decoraties.
Ik ben dan altijd weer blij dat de Potstal in Valburg niet ver van mijn dorp vandaan is. Daar zie ik, tussen enkele bekende items, gelukkig ook veel stoer brocante en antiek dat wél origineel is.
Maar zoals gezegd ligt het woongebeuren me nog niet direct dicht aan het hart.
Ook mijn blog heb ik dus niet echt bijgehouden, de laatste tijd.
Ik heb weinig te melden...er is bijna niets nieuws in huis gekomen: zelfs de nieuwe dadeltakken heb ik aan me voorbij laten gaan, ha, ha!
Manlief had reces en we zijn er wel vaak op uit getrokken. Meestal is dat leuk en hebben we het erg naar onze zin. Maar dan soms, ineens...hoor ik mensen over hun kleinkinderen praten, of zie opa's en oma's bezig met de kleintjes of soms zelfs helemaal uit het niets...dan overvalt het me weer. Dan ben ik zo verdrietig en kan me met moeite goedhouden en dat soms zelfs niet eens.
We krijgen dagelijks filmpjes en foto's en we whatsappen en Facetimen. Gelukkig hebben we zo een beeld hoe het gaat. En dat is gelukkig heel goed.
Mijn jongste dochter, die weet hoe moeilijk we het af en toe hebben, nodigt ons vaak uit en organiseert vaak wat voor ons, zo lief. We hebben dan ook al veel leuke dingen met zijn vieren ondernomen. Volgende week gaan we weer een paar dagen naar de Champagnestreek, voor wat proefsessies en om wat sightseeing te doen. Dat is natuurlijk heerlijk.
Met zijn tweeën of met anderen ondernemen we regelmatig leuke dingen, afleiding is er dus volop.
En het gewone leven begint weer zo langzaam op gang te komen: vakanties voorbij, werk, cursussen en clubs beginnen weer en we gaan richting herfst en winter. We leven echt naar december toe. Er zijn al heel wat boeken over Australie en Sydney in huis.
Enfin....
Ik heb me voorgenomen dat dit het laatste blog is waar ik het over andere dingen heb dan wonen.
Maar of wonen op zich ooit nog een blog oplevert is de vraag :-)
Liefs,
Janny
