anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



woensdag 18 mei 2016

rollercoaster...

Normaal gesproken plaats ik niet veel privé-berichten hier.
Er zijn echter veel mensen die willen weten waarom ik nog weinig zichtbaar ben op blogs en FB. Ook mijn plaatje met spreuk op FB riep begrijpelijk vragen op.
Tja...momenteel zit ik in een rollercoaster aan gevoelens.
Waren het tot voor kort fijne gevoelens met als hoogtepunt het huwelijk van onze jongste dochter, eind juni....nu is dat opeens totaal anders.
Uiteraard is het heerlijk dat onze jongste de man trouwt waar ze van houdt en een toekomst met hem bezegelt met een huwelijk (ze wonen al een aantal jaren samen). Daar kijken we ook echt naar uit en daar gaan we echt van genieten.
Maar pasgeleden hoorden we dat onze oudste dochter met man en kind binnenkort naar Australie vertrekt.
En dat hakt er onvoorstelbaar in!
Het is al triest je kind weg te zien gaan, maar hiermee zal ook ons enige kleinkind, Ernst, uit het dagelijkse leven verdwijnen.
Mochten we de afgelopen drie jaar van dichtbij meemaken hoe leuk hij opgroeide, wat een slim en lief manneke het werd en voelen hoezeer we een fijne band met hem hebben...dat zal veranderen.
Natuurlijk is er Skype of Facetime en natuurlijk zullen we er op bezoek gaan, maar dat neemt niet weg dat zo'n jong kindje herinneringen nog niet opslaat en dat opa en oma zo dadelijk een abstract gegeven voor hem zullen worden. Kindjes van drie.....dat is logisch.
Het manneke nú te zien en te weten dat hij binnenkort niet meer zal binnenstormen met zijn lach en grote verhalen, dat doet onvoorstelbaar veel pijn.
Slechts één van de mensen in mijn omgeving die ik het vertelde begon het bekende verhaal over loslaten. Gelukkig maar één, (want ik kan het nu echt even niet horen!) de rest begrijpt dat het naast dit theoretische verhaal gewoon ook heel erg moeilijk is. Al gun je je kinderen alles in de wereld, het is wel heel wrang als dat aan het ándere eind van de wereld is.
In mijn  hoofd stormen nog allerlei gevoelens. Allereerst heel veel verdriet, maar ik voel ook bittere emoties.....en ik voel me vaak verward en onmachtig. Van mensen die dit ook hebben meegemaakt hoorde ik dat het een normale reactie is. De laatsten zullen slijten in de loop der tijd, maar het verdriet blijft, zeggen ze.
We zullen het zien.
Helaas.

29 opmerkingen:

  1. Och, wat zal dit moeilijk voor jullie zijn. Heel veel sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik begrijp je verdriet en spijt om dit grote verlies van contact. Als oma en opa heb je niet zo heel veel aan internetcontact.
    We willen ze zien, horen, ruiken en vasthouden.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Janny , dit moet onvoorstelbaar heel hard pijn doen , ik hoop dat jullie in deze rollercoaster een beetje een houvast vinden .
    Veel sterkte!
    christel , Gracya's place

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vind het zo vreselijk voor jullie Die afstand het is niet te bevatten . Dit is heeeeeeeel veeeeeel meer dan loslaten Sterkte Janny knuffel Ik begrijp je verdriet Liefs Leni

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vind het zo vreselijk voor jullie Die afstand het is niet te bevatten . Dit is heeeeeeeel veeeeeel meer dan loslaten Sterkte Janny knuffel Ik begrijp je verdriet Liefs Leni

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dit moet heel moeilijk voor jullie zijn. Sterkte Janny.
    Gr, Margo

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een verdriet om te weten dat straks alles veranderd.
    Heel veel sterkte in de toekomst.
    Groetjes Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh Janny toch, wat zal dit inderdaad verwarrend zijn: Je gunt het hen hun dromen waar te maken, maar voelt daarbij het naderende gemis... En verdriet! Loslaten is dan zo'n dooddoener... Sterkte met het plaatsen van wat er komen gaat

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik begrijp het volkomen. Zelf heb ik (nog) geen kleinkinderen maar ik moet er toch niet aan denken dat zoon of dochter zo ver weg zouden gaan. Ik vond het al moeilijk dat m'n zoon het huis uit ging en in Rotterdam op zichzelf ging wonen (10 km verderop)
    Hopelijk hebben jullie de mogelijkheid om vaak naar Down Under te gaan. De oudste zoon van mijn werkgever woont ook in Australië en zij gaan bijna ieder jaar een aantal weken erheen.
    Heel veel sterkte meid!
    Groetjes,
    Barry

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heel begrijpelijk dat dit er flink inhakt, Janny. Mijn jongste dochter zou dit ook kunnen gaan doen en ik word al naar wanneer ik er aan denk. De dochter van een collega van mij woont in Zuid-Afrika, samen met man en kind. Aan hem merk ik ook dat het pijn doet. En al gaan ze twee à drie keer keer per jaar die kant op....het is toch heel anders dan wanneer je kinderen en kleinkinderen dichtbij wonen. Ik wens jullie heel veel sterkte, Janny!

    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  11. O, wat naar voor je. Natuurlijk vind je het erg. Ik zag de foto's en las hoeveel je om je kleinkind geeft. En ja, er is Skype, maar...... ze gaan zo ver weg. En je kunt er niet even gemakkelijk naar toe.
    Ik begrijp helemaal hoe naar je je voelt. Sterkte Janny.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Och Janny, ik leef met je mee!
    Natuurlijk zijn er tegenwoordig allerlei manieren om elkaar te zien en te spreken, maar dat is toch zo anders.
    Als ik Daan niet meer echt zou kunnen zien, ruiken en voelen zou ik ook heel erg ongelukkig zijn. Loslaten is in mijn beleving ook iets heel anders.
    Waarom ook zo ver!! Hoop dat je ondanks alles nog kunt genieten van het huwelijk. En geniet nu nog maar extra veel van die kleine ernst...
    Dikke knuffel. Xx

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Och janny dit moet echt zo´n pijn doen, wat moet er allemaal in jouw hoofd omgaan de laatste tijd. Geluk (de bruiloft van jouw jongste dochter) en verdriet (het naderende afscheid van je oudste dochter met haar gezin) liggen heel dicht bij elkaar. Een hele heftige tijd voor jullie allemaal.
    Heel veel sterkte!!!

    Liefs Monica

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Jeetje, Janny, als oma voel ik ontzettend met je mee. Ik moet er ook niet aan denken! Sterkte hoor!!

    liefs Marry

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Janny, ik kan niets meer dan 'sterkte' zeggen!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Achhhhh wat moeilijk lieverd.....ik wens je sterkte toe want dat heb je echt nodig als ik het zo lees....dikke knuffel Ria x ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik kan me voorstellen dat je kapot gaat van verdriet Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen dat zouden doen. zou ook mijn kleindochter zo erg missen.zeg maar ja, je hebt het niet voor het uitkiezen.
    Heel veel sterkte hoor.
    Nancy

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Je hoeft je alleen maar te verplaatsen in dit gevoel wanneer je zelf kinderen hebt....zó ontzettend moeilijk moet dit voor jullie allemaal zijn. Ik kan heel goed hun keuze begrijpen maar het heeft zoveel gevolgen vwb het gemis voor allemaal! Dit doet houden van ook!
    Wat zal je een hoop gemengde gevoelens ervaren....
    Ik wens je / jullie heel veel sterkte toe!!

    Liefs Dinka

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Weet je Dinka: zelf kan ik heel weinig van de keus begrijpen. Beiden hebben hier een prachtbaan, een groot huis met heel veel grond, twee auto's, de mogelijkheid om heel veel te ondernemen.
    Wat kan er dan nog zijn dat het verdriet en het gemis vergoedt?
    Die vraag tolt alsmaar door mijn hoofd.
    Janny

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Oh lieve Janny ik heb de berichtjes van iedereen gelezen . Wat fijn alle bemoedigende woorden. Wij hebben al even contact gehad. Wat kan ik er nog aan toevoegen. Ik vind het zo erg voor jullie en inderdaad een onbegrijpelijke keuze van je dochter en haar gezin. Xxxx
    Liefs Anneke

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Poe, lijkt me echt verschrikkelijk om mensen waarvan je houdt te zien vertrekken. Ook al volgen zij hun droom, jouw droom valt hiermee in duigen. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Tjonge.. wat moeilijk zeg.. sterkte!
    Groet, Leonie

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Tjonge.. wat moeilijk zeg.. sterkte!
    Groet, Leonie

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Oh Janny wat heftig! Ik kan me voorstellen dat je van slag bent, je dochter die helemaal naar de andere kant van de wereld vertrekt . Dat is behoorlijk ingrijpend! Wat een emoties en verwarring.....
    Heel veel sterkte toegewenst!
    Liefs Hennie

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Ach Janny, wat verdrietig. Australië is een prachtig land, maar oh zo ver weg. Ik begrijp je verdriet helemaal. Als het aan ons lag verhuisden we naar Australië of Zuid Afrika, maar... alleen al de gedachte je kinderen achter te moeten laten, te missen, weehoudt ons. We moeten er niet aan denken de kleinkinderen niet te zien opgroeien. Nu vertrekt je dochter naar dat verre schittrende land. Wat zal dat er bij jou inhakken! Heel veel sterkte! Liefs, Resy

    BeantwoordenVerwijderen
  26. O, meissie toch.... Ik kan me voorstellen dat jullie leven even helemaal overhoop ligt! Australië... dat is zo ver! Frankrijk is gewoon te overbruggen. Italië ook. Oké, Amerika is iets verder, maar niet onoverkoombaar. Maar Australië! Jeetje... Ik zou dit ook even moeten laten bezinken... *kus*

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Vreselijk Janny...je gunt je kinderen natuurlijk een mooie toekomst, maar inderdaad moet dat in Australië...
    Ik kan me voorstellen dat je leven op z'n kop staat...ik wens je veel sterkte voor de kommende tijd, en probeer wel van de bruiloft te genieten...

    Groetjes,
    Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Hoi Janny,
    Ik vroeg me af hoe het met je gaat.
    Gaan de plannen van je Dochter nog door.

    Groetjes,
    Inge...my choice

    BeantwoordenVerwijderen