anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



zaterdag 19 september 2015

krukken...

Ik heb er weer eens een kruk bij. Dat is de vijfde.
Ben echt dol op oude krukjes en zet ze overal bij in. Heerlijk als je visite hebt en er kan een kruk worden bijgeschoven voor een kop koffie of een glaasje wijn. Of als Ernst er is en hij kan op de kruk zó bijgeschoven worden aan tafel (en dus minder kans dat de stoelen "gevlekt" worden:-). Of als snelle vervanging voor een trapje. Of als ondergrond voor een leuke decoratie. Of....er zijn zo veel mogelijkheden!
Gisteren ging ik even naar de herfstfair op kasteel Cannenburgh in Vaassen. Een leuke, kleine en gezellige fair.
Het was wel een drassige toestand natuurlijk want het had de dagen ervoor veel geregend. Maar gelukkig waren er loopplanken gelegd en ben ik er redelijk ongeschonden uitgekomen.
Er waren veel kramen met heerlijke delicatessen en daar ging natuurlijk wel wat van mee (wel de lekkere én gezonde varianten, hoor). En ook een mooie grijze pompoen (heel zwaar!) werd meegenomen.
Toen ik uiteindelijk ook deze zware kruk nog mee wilde nemen, was het wel even een heel lastige sjouw naar de auto. Maar de kruk was leuk en niet al te prijzig (in tegenstelling tot wat ik bij webshops of woonwinkels zie) dus laten staan was geen optie :-)
Thuisgekomen de kruk op verschillende plaatsen gezet en voorlopig staat hij goed bij de biedermeiertafel met Serena.

 

zondag 13 september 2015

over...

Het schijnt toch echt over te zijn met het mooie weer (hoewel we hier vandaag eigenlijk geen klagen hebben: het zonnetje schijnt nog en de lucht is helder).
Maar de voorspellingen zijn niet zo gunstig.
Ik vind het jammer…van mij mag het het hele jaar zomer blijven! Ik weet dat er veel blogsters zijn die er anders over denken, maar persoonlijk…
De herfst vind ik nog wel leuk, tenminste als het buiten helder is en niet als het regent en/of grijs en grauw is.
De winter vind ik écht helemaal niet leuk. Mijn lichaam reageert niet goed op vocht en koude en het klimaat werkt op mijn humeur, hoewel nu minder dan vroeger.
Herfstdecoraties daarentegen vind ik wel weer leuk. Daarom komen er toch steeds meer herfstitems in huis.
Gisteren naar de Fair in Vorden geweest. Niet veel aan, vond ik en jammer om daar zo'n stuk voor te rijden. Erg weinig kraampjes en haast alleen (zoetige, vind ik dan, he!) brocante spullen.
Maar ja, dat weet je soms niet van te voren, he?  Weinig stoers of sobers gezien. Wel een mooie grote bessentak meegenomen en nog een dadeltak (had er al eerder een paar gekocht).
Verleden week plukten we ook heel grote berenklauwen. Een vreselijk karwei, want die joekels stonden in een lage berm en als je daar liep moest je oppassen om niet een paar meter naar beneden te glijden. Gelukkig hadden we lange takkensnoeischaar en daar konden we ze mee naar ons toehalen, ha, ha. En nu schrijf ik wel "we" maar ik bedoel natuurlijk Rein...maar dat snappen jullie onderhand wel :-)
Ik heb wat artisjokken te drogen gelegd en er staan hier en daar wat hortensia's in vazen en potten, want die blijf ik leuk vinden met die verstorven kleurtjes.
Alles bij elkaar een herfstig sfeertje dus. En daar hoort natuurlijk een drankje en hapje bij...om de overgang te verzachten, zullen we maar zeggen!
Vandaag daarom toch maar een klein blogje hierover...ofschoon het natuurlijk geen wereldschokkende dingen zijn en jullie dit al best veel zien langskomen:-)










 

donderdag 10 september 2015

lucky me...

Soms kun je op markten, kringlopen, etc. rondlopen en denken: phoe...ik ga toch niet de troep van een ander in mijn huis zetten! O nee wacht....dat is de tekst van mijn man :-)
Dat heb ik inmiddels al zo vaak gehoord dat ik het me ook eigen heb gemaakt, geloof ik, hi, hi.
Hoe het ook zij...ik vind ook nooit veel bijzonders bij die gelegenheden.
Maar een héél enkele keer heb ik geluk. Zoals afgelopen zondag.
Net thuis uit Toscane kwamen onze oudste dochter met man en kind op bezoek. Echt gezellig en toen ze daarna nog even naar de Sonsbeekmarkt in Arnhem wilden gingen we mee. De was kon nog wel even blijven wachten....
Ik kom wel vaker op de Sonsbeekmarkt, die op de eerste zondag van de maand wordt gehouden in het mooie Sonsbeekpark, een van onze geliefde plekken daar.
De Markt is een soort van streekmarkt: heel veel gezonde voedingsproducten uit de streek. Er is altijd veel te zien en te proeven: kazen, wijnen, brood, etc.
En het is tevens een soort buitenfestival, er wordt gemusiceerd en er zijn workshops, straattheater en kinderactiviteiten.
Ook staan er soms kraampjes met zelfgemaakte spullen van allerlei aard, al dan niet gecombineerd met wat brocante. Niet veel of vaak, maar soms kun je geluk hebben.
En dat had ik zondag!
Ik kocht er twee mooie vloerkandelaars. Mooi strak, met een donker roestpatina.
En je gelooft niet wat ik ervoor betaalde:
5 euro!! Voor twee!!
Mijn dag was al goed...maar toen nog nét een beetje beter! :-)
(En om manlief's bekende bovenstaande commentaar kon ik toen alleen maar grinniken!)

maandag 7 september 2015

terug uit Toscane...

We zijn weer in ons koude kikkerlandje na een heerlijke tijd, samen met onze dochter Marije en schoonzoon Flemming, in het warme Toscane.
Het waren heerlijke dagen. We hebben zo genoten...van elkaar, van de zon, van de omgeving, van het eten en drinken, kortom: van alles wat het leven zo mooi maakt! Zo ontzettend fijn ook om je dochter weer eens een hele tijd om je heen te hebben en je buitenlandse schoonzoon weer wat beter te leren kennen!
De dagen stonden voornamelijk in het teken van zoeken naar een mooie trouwlocatie voor dochterlief en verloofde, voor de bruiloft die volgend jaar gaat plaatsvinden.
Bepaald geen straf natuurlijk :-)
We hadden een fijn en ruim appartement in de nabijheid van Siena, heerlijk rustig en landelijk.
Vandaar uit gingen we elke dag op stap naar twee of meerdere locaties, dichterbij of verderaf, afhankelijk van de plannen voor die dag. Tussendoor lunchten we heerlijk ergens, bezochten wijnproeverijen (Flemming weet er ontzettend veel van, het is zijn grootste hobby, na Marije!) of bekeken een leuk dorpje of mooie streek. We zijn zó in de watten gelegd, deze vakantie. Geen enkele keer hoeven koken of wat dan ook!
Wij zagen, door het zoeken naar trouwmogelijkheden, heel wat locaties waar je anders niet zo snel komt: prachtige oude landhuizen, agriturismo's, landhotels, etc.
Bij de één was dit mogelijk, bij een andere nu juist niet. Het is nog een hele toer om alle wensen verwezenlijkt te zien op één plek. Soms mocht je maar tot 11 uur muziek spelen, soms lagen de appartementen of kamers voor de gasten heel ver uit elkaar, soms was er net een drukke weg in de buurt, soms was de ontvangst ver beneden peil, soms....
Nu ja, jullie begrijpen het wel zo'n beetje, denk ik.
Bovendien spelen dan de wensen van de afzonderlijke partners ook nog een rol.
Grappig genoeg kwam de (waarschijnlijke) keuze voor de trouwlocatie door puur toeval tot stand. Onze dochter en haar verloofde waren verleden jaar ook in Toscane en logeerden in een heel leuk hotel, met tegenover dit hotel een kleine agriturismo, waar ze verschillende keren heerlijk aten en leuke gesprekken hadden met de eigenaar. Het was landelijk gelegen en geheel biologisch ingesteld, precies waar ons lieve stelletje van houdt:-) Deze restaurateurs wilden ze nu weer bezoeken om uit te vinden of ze eventueel ook konden cateren op hun bruiloft. Toen we daar dus waren kwamen ze in gesprek met een Nederlands stel, dat terloops vertelde dat ze een aantal jaren geleden hier getrouwd waren en jaarlijks weer terug kwamen en ze lieten meteen op hun laptop foto's van die bruiloft zien. Dat zag er prachtig uit, maar we verwonderden ons over de ruimte, want die was niet direct zichtbaar voor ons. Nu bleek toch zowaar dat er achter de eet- en ontvangstruimte nog een ruim terrein was wat gebruikt wordt bij grotere gebeurtenissen.
Mooi met zwembad, overdekte buitenruimten en grasvelden waar lange tafels voor het huwelijksdiner kunnen worden neergezet. Dichtbij San Gimignano en met een prachtig gezicht op de stad. Dat moet 's avonds een adembenemend gezicht zijn. De attente gastvrouw raakte niet uitgesproken over de mogelijkheden en legde uit dat er alles aan kon worden gedaan om het zo persoonlijk mogelijk te maken voor het bruidspaar en de gasten.
We zagen de lach op de gezichten van Marije en Flemming en wisten al bijna zeker dat het dit zou worden.
Natuurlijk moet er nog het een ander uitgezocht worden, maar het ziet er naar uit dat ons lieve koppeltje hun "stekkie" heeft gevonden.
Het was fijn om zó betrokken te mogen zijn bij hun plannen en we hadden, mede daardoor, een vakantie die niet snel uit onze gedachten zal verdwijnen!
Er zijn heel veel foto's gemaakt, maar ik plaats hier een kleine selectie om een beeld te geven.
De onderste zes foto's zijn van de bedoelde trouwlocatie.