najaarskriebels...

Dat sommige dingen bij mij anders werken dan bij anderen had ik al eerder ontdekt:-)
Daarom was ik ook niet verrast door mijn najaars-opruim-aanval. Nu ben ik niet het type van de voorjaarsschoonmaak, laat staan van de najaarsschoonmaak.
Maar al geruime tijd kriebelt het om mijn verzamelingen en brocante op te ruimen en de boel wat te "versimpelen". Hoe zeer ik nog steeds mijn verzameling engels antiek, kant, geperst glas, hotelzilver, etc. op prijs stel; ik heb behoefte om mijn vensterbanken en kastplanken, waar deze verzamelingen een plaats hebben gevonden, leeg te maken (en proberen leeg te houden, dat zal het moeilijkst worden, vrees ik).
Mijn middenvensterbank is op dit moment naar mijn zin met twee vazen met dadeltakken, wat kronkelhout en een enkel tinnen detail. De muur tussen de twee grote voorramen, waar eerst een paspop, schoenenmallen, leren koffers, etc. stonden heeft nu alleen de staander met het Torck-houtsculptuur en erboven mijn schilderij van stillevenschilder Thomas Heesakkers. Dit schilderij kreeg ik vorig jaar van Hub op mijn verjaardag en is me dierbaar.
Ik kijk het nog een tijdje aan en als het blijft bevallen dan doe ik de verzamelingen van de hand. Opgeruimd staat... leger!
Nu zijn er nog plekken genoeg in huis die voor versimpeling in aanmerking komen. Maar ja...zo heel lang houden die najaarskriebels nu ook weer niet aan, ha, ha!

verandering...

Heel langzaam verandert de natuur om ons heen.
Door het aanhoudende mooie weer was het hier heel lang overwegend groen maar de mooie herfsttinten beginnen nu langzaam de overhand te krijgen.
Onze prachtige acer is kastanjerood geworden. Ook de eiken en beuken zijn in herfsttooi en laten hun bladeren vallen. Ik las ergens in een onderzoek van de Wageningen Universiteit dat dit tegenwoordig steeds later in het seizoen gebeurt. De late bladverkleuring is de trend van deze eeuw geworden en het moment dat bladeren vallen schuift ook steeds meer op naar het einde van de herfst.
Grappig toch hoe alles steeds aan verandering onderhevig is, zelfs de natuurwetten klaarblijkelijk.
Ook groeien hier dichtbij prachtige 'sprookjesboekpaddestoelen".
Het lijkt me geweldig dit soort verschijnselen in de toekomst met mijn kleinzoon te bekijken.
Maar dat duurt natuurlijk nog wel even:-)
Die kleinzoon doet het overigens uitstekend. Drinkt goed, groeit goed en laat zich af en toe flink horen. Zijn ouders zijn zo blij met hem. Al is het voor hen natuurlijk ook best wel wennen. Lang met zijn tweeën geweest dus het aanpassen aan het tempo van een kleintje kost energie.
De kraamverpleegster vond echter dat ze het uitstekend doen: ze vond ze "natural born parents".
Hoe mooi is dat?

 

eindelijk....!

 

Eindelijk kan ik het dan aan iedereen laten weten.
Eerst moest natuurlijk iedereen het geboortekaartje hebben ontvangen. Maar nu kan ik het jullie gelukkig melden!
We hebben een prachtige kleinzoon!

Lieve Ernst Daniël,

dapper en sterk
begin jij aan je levenswerk.

Je kwam niet al te te vroeg,

maar er is tijd genoeg...

tijd om je alle liefde te geven!
Welkom in ons hart

welkom in ons leven!

Anne...

Il ne faut pas pleurer pour ce qui n'est plus.

Il faut sourir pour ce qui a été.

Marguerite Yourcenar

 

Helaas overleed op 11 oktober 2012 Anne Reynier van het blog Ambrozijn en oude kant.

Ik volgde haar al heel lang en werd regelmatig door haar stukjes geïnspireerd.

Ook anderen die ik haar blogadres gaf en die met dezelfde ziekte kampen hebben haar moedige en positieve logjes graag gelezen.

uit de running...

Morgen wordt ik geopereerd aan mijn knie. De binnenmeniscus is gescheurd. Gelukkig maar een dagopname, dus 's avonds weer lekker in mijn eigen bed.
Heb een stapel boeken en mooie tijdschriften verzameld, hocker binnen bereik gezet, afspraken afgebeld en mooie muziek klaargelegd.
Het enige puntje van bezorgdheid is het feit dat kleinkind nog niet is gearriveerd.
Ik hoop niet dat het kindje plannen voor morgen maakt:-)!

Rijkdombewustzijn

Het leven is zo grappig en zo verrassend

en zo eindeloos genuanceerd en op iedere bocht

van de weg plotseling weer een heel ander uitzicht.

De meeste mensen hebben cliché-voorstellingen

óver dit leven in hun hoofd,

men moet zich innerlijk bevrijden van alles,

van iedere verstarde voorstelling,

van iedere leuze, van iedere gebondenheid,

men moet de moed hebben alles los te laten,

iedere norm en ieder conventioneel houvast,

men moet de grote sprong in de kosmos

durven wagen en dan, dan is het leven

zo eindeloos rijk en overvloeiend,

zelfs tot in z'n diepste lijden.

ETTY HILLESUM

 

herfsttuin...

Er is me een paar maal gevraagd wat foto's van mijn tuin te plaatsen.
Nu is de herfst niet zo'n ideaal seizoen om mooie tuinfoto's te laten zien, vind ik. Maar toen ik vanochtend even in de tuin liep, lekker in het warme najaarszonnetje, zag ik dat er eigenlijk best nog wat kleur was. Met name van mijn geliefde hortensia's.
Ik geloof dat ik, van alle tuinplanten, de hortensia het mooist vind. In de lente met het prille, lichtgroene blad, in de zomer met bloemschermen en -bollen die eruit knallen en in de herfst met de verstorven kleuren die zo fijntjes en delicaat zijn.
En dan heb ik het nog niet eens over de mooie droge bloemschermen op de vaas!
Ik heb dan ook veel hortensia's, ook al omdat ze het hier in de zure grond natuurlijk goed doen.
Afijn.. kijk zelf maar!
(En houd in gedachten dat ik niet zo'n preciese tuinierster ben:-)