Mijn hemel.... wat een schrik vanochtend!
Ik zet mijn laptop aan, schakel automatisch naar mijn blog en wat denk je.... blog weg!
Kreeg de melding dat mijn blog niet meer bestaat!
Ik weet dat er ergere dingen zijn in het leven, maar ik had toch echt even het gevoel dat mijn hart een paar slagen miste!
Na het doorlopen van een aantal procedures heb ik hem gelukkig weer terug kunnen halen.
Hebben jullie dat ook wel eens gehad met jullie blog?
Vandaag was het een mooie dag!
Onze oudste dochter trouwde met de man waar ze veel van houdt.
Een intieme, mooie, warme en emotionele gebeurtenis in kleine kring.
Wat kun je je als ouders gezegend voelen als je kind en schoonkind zo gelukkig zijn!
Tegenwoordig durf ik het wel te bekennen: ik ben dol op feel-good-movies!
Ik kijk niet uitsluitend dit soort films, nee hoor. Maar met het ouder worden bemerk ik bij mezelf een toenemende behoefte aan films die me achterlaten met het idee dat de wereld zo slecht nog niet is. Meestal duurt dat gevoel niet zo lang, maar alla...:-)
Ik zag onlangs de film The Best Exotic Marigold Hotel en ik heb ervan genoten.
De film, gebaseerd op de roman These Foolish Things van Deborah Moggach is gemaakt door John Madden en hij had de complete crème de la crème van de Engelse acteerwereld tot zijn beschikking.
Want "oude rotten" Judi Dench, Tom Wilkinson, Bill Nighy en Maggie Smith blijven m.i. prachtig om naar te kijken, hoe oud ze ook worden.
De film gaat over een groepje van zeven Britse pensionado’s dat neerstrijkt in een aftands Indiaas hotel voor ouderen, dat in de folder stukken mooier leek.
Alle zeven hebben zo hun eigen redenen voor het vertrek naar India. Bij aankomst blijkt van de beloofde luxe maar weinig waar te zijn. Manager Sonny denkt van de stoffige bouwval een mooi ouderen resort te kunnen maken. Zijn goedbedoelde maar amateuristische pogingen om zijn hotel in orde te krijgen zijn vermakelijk en eigenlijk bedoeld om zijn moeder te bewijzen dat hij wel zijn mannetje staat. Omdat de bejaarde reizigers allemaal behoorlijk verschillend zijn reageren ze ook allemaal verschillend op de slechte staat van het hotel.
Douglas en Jean hebben een veertig jarig huwelijk waar de sjeu al jaren vanaf is en merken in India hoe zeer ze uit elkaar zijn gegroeid. Hij geniet met volle teugen van India, maar zij klaagt altijd en komt het hotel niet uit.
Ook Muriel is alleen maar aan het zeuren. Zij is naar India gekomen omdat ze hier eerder een nieuwe heup kon krijgen, maar is uiterst achterdochtig en zelfs racistisch.
De weduwe Evelyn probeert er het beste van te maken. Haar man liet haar met schulden achter en ook in India kan ze nauwelijks rondkomen.
De versierder Norman en mannenverslindster Madge zijn op zoek naar hartstocht en op de vlucht voor hun leeftijd en teruglopende kansen een partner te vinden.
Graham woonde als jongen in India en gaat een oude vriend opzoeken. Daar heeft hij zijn reden voor, blijkt later.
Een van mijn lievelingsactrices Judi Dench speelt Evelyn. Ze zegt over de film en haar rol hierin: "Ik sta wat anders in het leven, minder afhankelijk, maar heb ook mijn man verloren, elf jaar geleden, en zie mezelf ook niet in een bejaardentehuis wonen. De westerse neiging om ouderen in een kamertje te stoppen waar ze de hele dag televisie kunnen kijken en we geen last van ze hebben, vind ik afschuwelijk. In India en andere exotische culturen gaat dat veel respectvoller, dat heeft mij altijd aangesproken. Toen mijn man nog leefde, hebben we op zeker moment een groot huis gekocht waar we met de complete familie introkken. We hebben daar twaalf jaar met z’n allen gewoond, tot mijn moeder en schoonmoeder overleden. Nu nog woon ik samen met mijn dochter en kleinzoon in één huis." ....
"In dat opzicht vind ik deze film dapper en goed geslaagd, met precies de juiste toon: wel eerlijk, maar niet te zwaar. Je moet vooral niet vergeten een beetje om het leven te blijven lachen.`
Acteur Bill Nighy zegt: "Wat mij aansprak in het scenario was het gegeven dat mensen in zo’n uitheemse cultuur worden bevrijd van angsten en vooroordelen. Dat is een onderwerp dat sowieso belangrijk is, ongeacht je leeftijd. Ze zeggen dat tieners ooit zijn uitgevonden door een marketingafdeling; volgens mij geldt dat voor ouderen net zo goed. Die marketingblik heeft onze samenleving de laatste decennia enorm veranderd. Zodra je buiten de hoofddoelgroep valt tel je opeens nog maar half mee. Ik moet zeggen dat ik zelf helemaal niet met de ouderdom bezig ben. Of ik ooit met pensioen ga, daar heb ik nooit serieus over nagedacht – ik ga het liefst improviserend door het leven."
Als je ook van dit genre films houdt, ga dan zeker kijken zolang het nog kan!
Al ooit eerder had ik in dit blog een lijstje met zuid-afrikaanse woorden en uitdrukkingen. Ik blijf het zó ongelofelijk boeiend vinden dat ik er nog eens een rijtje tegenaan gooi!
Het mooie aan zuid-afrikaans vind ik dat de taal zo puur is gebleven, hoewel dat in het huidige Zuid-Afrika wel steeds minder schijnt te worden.
Sommige woorden zijn uitgesproken mooi, zie euthanasie of plagen.
En sommige zijn grappig voor ons Nederlanders, zie spiernaakt, scooter of flirten.
Andere woorden zijn dan weer merkwaardig, zie operatiezuster.
Enfin... lees maar of jullie het net zo interessant vinden als ik.
Al eerder in dit blog besteedde ik aandacht aan het begrip Integriteit.
Wat is eigenlijk de definitie van integriteit? Rechtschapen, ter goede trouw, onomkoopbaar, zich niet laten corrumperen voor geld, seks of macht.
Ja, dat weten we wel... ik ook. Maar waarom krijg ik dan steeds meer het gevoel dat het een leeg begrip is geworden?
De tijdschriften en cursussen waarin met het item Integriteit wordt geschermd, zijn talloos. Integer leven met respect voor anderen, met respect voor de omgeving en voor de natuur, bezinning op je motivaties...wie er in is geïnteresseerd kan materiaal genoeg vinden.
Maar het is echter wel jammer dat we in ons dagelijkse leven steeds meer met het tégendeel van integriteit worden geconfronteerd. We lezen over de bonuscultuur en maken ons ontzettend boos. We horen over wetenschappelijke onderzoekers wiens grote duim de belangrijkste rol in hun werk speelt. We zien therapeuten die hun patiënten nog verder de put in helpen. Kamerleden die volledig de mist ingaan omdat ze doen alsof ze van alles op de hoogte zijn, zelfs van niet bestaande feiten. En zo kan ik gerust nog een uurtje doorgaan. Want hoewel integriteit tegenwoordig hoog scoort op belangrijkheid zijn er steeds meer grote en kleine schandalen aan de orde van de dag.
En de integriteitsvraag beperkt zich niet tot publieke figuren, al horen we daar het meest van.
Ook in ons eigen leven krijgen we ermee te maken, of liever gezegd met het gebrek eraan.
In het huidige tijdperk, waarin het ego van een persoon belangrijker is dan ooit tevoren, is integriteit m.i. steeds zeldzamer aan het worden. Ik moet nog wel eens aan de woorden van Ien Dales denken. Voor iedereen die niet weet over wie ik het heb: zij was minister van Binnenlandse Zaken in het derde kabinet Lubbers en zette hier onder meer het thema integriteit van overheid en politie op de agenda. Ze sprak toen de prachtige woorden “een beetje integer kan niet”. En terecht: je kunt niet min of meer integer zijn; je bent het of je bent het niet.
En dan kom je uiteraard tot de vraag hoe integer je zelf bent. Vaak zijn we veel minder integer dan we zelf denken. Eigenbelang is niemand vreemd en manipuleren doen we soms onbewust. Natuurlijk zeggen we dan allemaal dat we próberen integer te zijn. Maar proberen is hetzelfde als "een beetje integer", lijkt me. Wat betekent integriteit voor jou en vind je jezelf altijd integer?
Het eerste resultaat van de schildercursus die ik volg, is af.
Het is geschilderd naar een doek van Botéro, de Zuid-Amerikaanse schilder die zeer herkenbare schilderijen maakt. Het zijn doeken waarbij een glimlach op z’n plaats is. Hij schildert bij voorkeur voluptueuze vrouwen en mannen in vreemde, komische houdingen. Zijn kunst heeft iets overdadigs, soms met een humoristisch en dan weer met een ontroerend effect.
Het werk trekt me aan door de levensvreugde die er uit spreekt.
Het was niet de bedoeling het te kopiëren maar meer als houvast voor een beginneling.
Jammer genoeg krijg ik het schilderij niet echt scherp op de foto en zijn de kleuren ook niet helemaal zoals ze in het echt zijn!
De tijd gaat zo vreselijk snel, om er maar weer eens een goed cliché in te gooien! De dagen vliegen en wij vliegen mee....
Onze tuin is momenteel een puinhoop. Jammer met Pasen maar het is niet anders.
De tuinlui zijn bezig geweest alle boomstompen, hardnekkige struiken en verwilderde planten eruit te halen. Dat is aardig gelukt en er is een groot stuk vrij gemaakt voor een gazon.
De randen zijn afgezet met houten latten. De paden hebben worteldoek en daarop een flinke laag boomschors gekregen. De nog goede planten zijn overgepoot naar andere gedeelten van de tuin en ik ga vanmiddag een flinke lading voorjaarsbloeiers halen om het toch nog een beetje fleurig te maken met Pasen.
Ik plaats nog geen foto van de tuin, want het ziet er allesbehalve gezellig uit.
Wat wel gezellig en heel mooi is: de enorme bos bloemen die ik van mijn schoonzoon kreeg voor alle goede zorgen tijdens hun verbouwing.
Wat bof ik toch! Zowel met de bloemen als met mijn (schoon)kinderen!
Het eerste resultaat van de schildercursus die ik volg, is af.
