In Kerkrade is een tijd geleden een project gestart waarbij kinderen het vak 'gelukskunde' op school krijgen. Het Charlemagne College in Landgraaf-Kerkrade geeft deze lessen gelukskunde.
De school heeft dit concept in eigen beheer ontwikkeld en de lessen worden aan leerlingen in het eerste en tweede jaar gegeven. Lessen in geluk zouden leerlingen moeten helpen gelukkig door het leven te gaan.
In een interview op de radio vroeg men aan diverse leerlingen hoe zij de lessen ervaren. Sommige leerlingen vertelden dat ze er meer zelfvertrouwen door hadden gekregen. Anderen zeiden dat ze beter luisterden naar elkaar, dat er meer onderling begrip was en dat ze elkaar onderling meer steunden.
Ook aan ouders werd gevraagd wat ze ervan merkten. Die gaven aan dat ze een positieve verandering bij hun kinderen hadden opgemerkt door de lessen en gaven daar voorbeelden van.
Hierna was er een gesprek met de bedenker Tjeu Seeverens en hoogleraar Pedagogiek Henk Witteman over het ontstaan van de lessen gelukskunde.
Ze spraken beiden over de noodzaak ervan voor leerlingen op middelbare scholen. Ze stelden dat juist in de pubertijd de lessen gelukskunde belangrijk zijn voor jongeren om ze te helpen op een prettige, leuke en gelukkige manier door het leven te gaan.
De 9 lessen moeten de jongeren een positief zelfbeeld geven, leren om hun specifieke X-factor in beeld te brengen. Ze worden stressbestendiger gemaakt. Ze doen aan mindmapping, ze maken een geluksdoos, zetten hun eigen weblog in elkaar.
Ik moest er de afgelopen tijd vaak aan denken.
En ik kon niet helder krijgen hoe ik er eigenlijk tegenover stond.
Zouden deze lessen hier werkelijk voor kunnen zorgen? Zou het werkelijk die grote invloed op kinderen hebben? Als dat zo zou zijn is het natuurlijk fantastisch. Want gelukkig zijn begint tenslotte bij je zelfbeeld.
Maar werkt het ook op deze manier?
Ik weet het niet. Ik heb geen pedagogische achtergrond dus kan er niet echt een theorie op loslaten maar iets in me zegt dat dit ook gauw kan ontaarden in een lesje gezellig “knutselen”.
Het zal in elk geval heel veel vragen van de docent. Niet iedereen zal deze lessen kunnen geven, denk ik.
Er zijn diverse filmpjes hierover en ik heb er één ter illustratie gebruikt.
Laat eens horen wat jullie daar van vinden?
O Janny, dit vind ik razend interessant! Ik ben leerkracht, dus dit is helemaal mijn ding! Mijn allereerste pedagogiek scriptie ging over de emotionele onwikkeling van het kind, dus dit onderwerp boeit me zeer zeker. Lessen in geluk, ja , ik ben ervoor. Geen idee welke effecten het teweeg brengt, maar van negen boeiende lessen en 25 geluksdozen blijft natuurlijk altijd wel iets hangen. Geluk kun je niet leren, geluk moet je voelen, maar nadenken,en filosoferen over geluk is zo boeiend en waardevol.Ik ga dit onderwerp meteen lanceren op de volgende teamvergadering, zoveel leuker dan het oeverloze gezever over spelling, taalmethodes, en insrtuctiemodellen! Dankjewel weer voor dit inspirerende blogitem.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Hennie
Marlou:
BeantwoordenVerwijderenIk vind dit ook wel een goed initiatief. Je weet natuurlijk nooit wat ze ervan opsteken en of het uitpakt zoals de maker het bedoelt heeft.. Maar dat weet je van reguliere lesswen ook niet altijd. Ik ben met je eens dat het valt of stat met de docent. Die moet er enthousiast voor zijn.
Ik vind het een geweldig idee. Alleen al het feit dat er aandacht wordt besteed aan geluk en emoties en dat de kinderen als het ware een 'werktuig' wordt aangeboden om te leren omgaan met tegenslagen.
BeantwoordenVerwijderenDat kan een doos zijn met dierbare spulletjes, maar kan ook muziek of een boek zijn.
Naar mijn mening blijkt hieruit alleen maar dat ouders heftig tekortchieten. Als er thuis voldoende aandacht is voor de manier waarop een kind zich emotioneel goed ontwikkelt (noem het gelukslessen) dan kan de juffrouw zich weer bezig gaan houden met haar kerntaak. Namelijk de kinderen behoorlijk leren lezen en schrijven. Zolang dát nog niet in orde is, ben ik erg tegen dit soort fratsen. Blij dat mijn kind inmiddels van school is!
BeantwoordenVerwijderenIk ben geneigd het met Emilie eens te zijn. Ouders zouden een kind liefdevol en respectvol groot moeten brengen. Als je als kind niet daarmee in aanraking komt, hoe zou je dan gelukkig moeten worden? Buitenstaanders hebben er weinig invloed op. De primaire taak van scholen is kennisoverdracht, voor het geluk van een kind zijn ouders verantwoordelijk.
BeantwoordenVerwijderenTegenwoordig start men in de groepen 1 en 2 van het basisonderwijs al met het geven van taal en rekenlessen. Vierjarige kleuters leren tellen, schrijven, werken dagelijks achter de computer en kunnen vaak nog voordat ze naar groep 3 gaan al lezen en schrijven. Ze worden ( net als hun leerkrachten ;-) intensief getoetst, gewikt en gewogen,en wie matig presteert krijgt een persoonlijk handelingsplan voorgeschoteld. Zolang we onze kinderen op deze manier klaarstomen voor de kennismaatschappij, en zolang werkende ouders hier en daar toch nog tekort schieten in de opvoeding, ben ik VOOR een lessen "Gelukskunde" op school.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend allemaal.
En o ja, leuke weekendtip: Freubel eens een geluksdoos in elkaar, het is echt weer voor (-:
Oeps, foutje van de juf, ik bedoelde in de laatste zin: Het is er echt weer voor....
BeantwoordenVerwijderenEen tijdje terug las ik hierover een artikel in de krant. Enerzijds vind ik het een prachtig initiatief. Anderzijds ben ik het volkomen met Emilie en Midlife Me eens, dat dit soort dingen eigenlijk niet op school thuishoort.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het een heel goed idee om dit te geven op middelbare scholen. Je kunt wel zeggen dat ouders dit moeten doen maar we weten ook dat er heel veel ouders zijn die opvoeden geen bal interesseert en alleen met zichzelf bezig zijn. Moet je daarom die lessen dan maar niet geven? Dan ontneem je kinderen die er thuis niet mee in aanraking komen een mogelijkheid om hun leven eventueel wat gelukkiger te maken.
BeantwoordenVerwijderenDora
Wat mij dan weer doet piekeren.... hoe komt het toch dat die kinderen hier LES in moeten krijgen?? Zijn we dan als ouders niet meer in staat om onze kinderen zo op te voeden? Ik bedoel maar... als er maar 9 lessen voor nodig zijn..?
BeantwoordenVerwijderen