Elke maand een gedicht: Herfstgedicht...

Herfsttij

Waar het vandaan komt weet ik niet,
die pijn als ik naar het licht kijk
dat op schaars gebladerte valt.

Nog gisteren hoorde ik klanken
in de kleinste dingen om me heen.
Ze vulden mijn dagen met een bijna
ongekend geluk in zomerse taferelen:
wandelingen langs water, in parken
en overal rozen zelfs slordig in bloei
alsof ze er in overdaad stonden.

Niets drijft makkelijker weg
en lost op achter brede luchten,
verre einders, dan woorden.
Eens bedekten ze de velden,
nu verdwenen in
een en hetzelfde ogenblik.

Uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis'. 2000
Hannie Rouweler