Ze zegt: Een tag is eigenlijk gewoon een soort kettingbrief in het bloggerswereldje.
Ik houd eigenlijk niet zo van kettingbrieven, maar Geri, die prachtige aquarellen maakt, behoort tot één van mijn eerste blogvolgers. Ik heb hier in mijn werkkamer twee kleine ingelijste aquarelkaarten hangen en daar kijk ik nog steeds met plezier naar. Geri heeft diverse blogs over uiteenlopende zaken en mensen.
Daarom maak ik voor één keer een uitzondering en zal de vragen beantwoorden maar ik geef liever geen tags door aan andere bloggers.
Dus daar gaat-ie dan:
1.
Volop inspiratie of loop je vaak tegen het
zogenaamde writer’s- of bloggers block aan?
Ik heb een
woonblog, of tenminste: dat heb ik er een hele tijd geleden van gemaakt.
Aanvankelijk ben ik een algemeen blog begonnen omdat dit destijds een opdracht was in
een digitale 2.0 opleiding die ik volgde in mijn job. Ik vond het
bloggen leuk en jaren blogde ik enthousiast over van alles en nog wat. Op een
zeker moment was het enthousiasme weg en wilde ik mijn blog opheffen. Omdat ik
blogs over wonen leuk vond om te lezen en zelf ook veel aardigheid had in het
inrichten van ons huis, bouwde ik mijn blog om tot woonblog voor een landelijk
sobere stijl. Ik vind het bloggen hierover nog steeds leuk, al bekruipt me
langzaam het idee dat de blogs wel veel op elkaar beginnen te lijken. Daardoor
sta ik vaak in tweestrijd of ik wel wil doorgaan of niet. Maar voorlopig heb ik
er weer even zin in doordat we een verbouwing hebben en ik dit graag wil
vastleggen.
Voel ik me best
vervelend. Omdat ik wat ouder ben, denk ik altijd gelijk dat het daaraan ligt.
Maar als het een
tijdje daarna weer lukt en ik heb overgebracht wat ik wilde, dan is dat gevoel
weer weg (tenminste voor een tijdje).
Soms blijf ik dat
wel en soms niet. Dat laatste ligt vaak aan het feit dat ik met teveel dingen
op hetzelfde moment bezig ben.
Als ik voel dat het
niet gaat lukken houd ik op en probeer later weer of ik me beter kan focussen.
Ik heb daar geen
speciale techniek voor. Zou mooi zijn als je een techniek had die gegarandeerd
voor succes zorgt, maar ik denk eerlijk gezegd niet dat dit bij veel mensen het
geval is.
Ik heb tijden dat
ik het heerlijk vind om met muziek erbij te werken, maar ook tijden dat ik er
niet naar taal. Dat heeft ook vaak te maken met hoe druk ik ben (of hoe druk ik
me maak). Momenteel zit ik in een muziekloze periode.
Die groeien vaak
als ik aan het rondkijken ben in huizen, winkels, bladen. Of op vakantie.
Ik werk altijd in
mijn eigen werkkamer. Mijn kamer is echt van mij, daar komt niemand anders. Ik
heb er een keur aan dierbare herinneringen, boeken, foto’s en er is natuurlijk mijn
vertrouwde PC. Wel gebruik ik vaak mijn I-Pad als ik buiten ben, om ideeën op
te slaan, of mezelf aan iets te herinneren.
Nee.
In de
woonblogwereld zijn een aantal dames die ik bewonder om hun eigen stijl en hun
manier van schrijven (want wat me vaak opvalt is dat gevoel voor woonstijl niet
automatisch inhoudt dat men ook gevoel voor schrijven heeft). Drie blogs die ik
graag volg zijn het blog van Monica: Het Moonhuis (http://hetmoonhuis.blogspot.nl/) en van Dinka van EasyLiving (http://easylivingbyproetske.blogspot.nl) en ook het blog van Lia van I found my home (http://ifoundmyhome.blogspot.nl/) lees ik graag.
In de eerste plaats
omdat ik hun stijl van inrichten leuk vind en ik hun smaak vaak deel, maar ook omdat ze
een prettige en correcte manier van schrijven
hebben.
Daarnaast zijn er dus nog heel veel blogs die ik graag lees, maar dat wordt te veel om op te noemen.
Zoals gezegd kijk
ik graag in mooie woonwinkels met een sobere stijl rond, ik neus veel op
Pinterest, ik lees veel woonbladen en woonboeken, alsmede tuinbladen en
tuinboeken. Ik kijk graag in oude kastelen, landhuizen, boerderijen en bezoek regelmatig open huizen- en/of tuinendagen.
Ook zijn er uiteraard veel collega bloggers die me inspireren.
En dat laatste zorgt er mede voor dat ik
tóch nog steeds blog!