En momenteel krijg ik vaak de vraag gesteld "hoe het nu bevalt".
Nou… het is wennen.
Na een periode waarin ik me heel beroerd voelde omdat ik tegen zo’n ingrijpende beslissing zat aan te hikken, gaat het een stuk beter met me.
De zin om dingen te ondernemen is weer terug en er zijn weer plannen voor de toekomst.
Mijn geest is weer een stuk helderder en het plezier komt weer terug.
Ik maak tegenwoordig elke dag een fikse wandeling en ik merk dat ook mijn lichamelijke conditie vooruit gaat.
Bovendien heb ik de laatste weken wat pogingen op het creatieve vlak ondernomen en ik merk dat ik daar veel energie van krijg. Basismaterialen zijn aangeschaft, werkruimte gecreëerd, naslagwerken aangeschaft en plannen gemaakt. Goed begin, zou je zeggen.
De praktijk van alledag is echter wel wat warriger.
Ik moet nog duidelijk wennen aan het feit dat ik mijn eigen dagprogramma moet maken.
Het komt geregeld voor dat ik ’s ochtends een beetje aan loop te tutten: uitgebreid de krant lezen, beetje schuiven met de meubels, leuke hoekjes maken, receptjes uitzoeken, bloggen e.d.
Om vervolgens tot de conclusie te komen dat het al weer middag is en er toch nog wel het één en ander moet gebeuren.
Ik wil niet mijn tijd verdoen met "niks"; er liggen tenslotte studieboeken, klussen en hobby’s te wachten.
Toen ik werkte ging ik veel efficiënter met mijn tijd om dan nu.
Maar goed: vrienden zeggen dan dat het daarom ook "vrije tijd" heet.
Waarschijnlijk zal het wel een kwestie van wennen zijn en raak ik langzaam aan wel in een vaster ritme.
Want waar ik van doordrongen ben is het feit dat er een andere fase in mijn leven is aangebroken. En dat ik die fase zelf moet vormgeven.
En waar ik er eerst enorm tegenop zag, zie ik nu de voordelen.
Om met Benoîte Groult te spreken:
Het zijn de barsten in het bestaan waar de wonderen kunnen doordringen!En ik denk…nee, ik weet zeker…dat ze daar gelijk in heeft!
Juist als de zaken op hun kop staan, is er ruimte voor onverwachte zegeningen. Bij een status quo slibt alles dicht, zoals stilstaand water in een rivier.
Geconfronteerd met een nieuwe situatie worden we gedwongen ons leven en onszelf onder de loep te nemen en nieuwe keuzes te maken. De kaarten worden opnieuw geschud.
Dat wat we in eerste instantie voor onheil aanzien, blijkt meestal een gouden kans om de dingen beter te maken. Meer passend bij wie we willen zijn.
In de woorden van Benoite Groult kan ik me helemaal vinden!
BeantwoordenVerwijderenDat is een waarheid als een koe!
BeantwoordenVerwijderenik herken een beetje het gevoel van 'ik moet toch iets doen' maar langzamerhamd krijgt 'iets doen' een andere betekenis...ik kan niet meer alles momenteel zoals voor mijn operatie, maar op het eind van de dag kijk ik terug op goed gevulde creatieve dagen...idd anders dan toen ik voltijdse nachten werkte in psychiatrie maar zeker niet minder ...
BeantwoordenVerwijderenOch Janny, zie het maar als een overgangsfase, en geniet er van , het ritme komt vanzelf weer terug, ook al heb je een andere daginvulling.
BeantwoordenVerwijderenEn uh...schuiven met de meubeltjes klinkt mij als muziek in de oren. Zinvolle bezigheid hoor ;-))
Ik denk (nee, ik weet zeker) dat je het bij het juiste eind hebt! Het is zo herkenbaar!!
BeantwoordenVerwijderenWat mooi beschreven....toen ik van fulltime naar parttime ging, merkte ik ook dat ik ging 'lummelen'...ik had helemaal geen extra tijd gekregen, leek het wel. Maar het gaat inderdaad om de vrije tijd die je erbij hebt en die je in vrijheid mag invullen.
BeantwoordenVerwijderenJe geeft goed weer wat je voelt en hoe het voelt..mooi!
Het lijkt me ook erg wennen ,niet meer hoeven werken.
BeantwoordenVerwijderenDan mag je toch eens lekker lummelen of dan nog niet.
Vind ik juist heerlijk,krantje ,mijmeren ,eens echt luisteren naar een nieuwe c.d die al weken in de kast licht ,nog wel gratis bij het AD onze eigenste Trijntje.
Maar Janny als ik naar mijn man kijk nu al 3 jaar met pre -pensioen en ja eeerst heel relaxt,zat zowaar eens in zijn stoel maar nu.....eigenlijk net zo druk als vroeger,staat om zes uur op anders red die het niet want ja hij heeft nog zoveel te doen.Zo was hij altijd al en eerlijk gezegd denk ik dat ik nooit zo ga worden . Vroeger 3 kleine kinderen een hond erbij een baan erbij en altijd het gevoel gehad dat ik zeeen van tijd heb.Volgens mij wordt je nooit wie je wilt zijn ,maar blijf je gewoon wie je bent.Allemaal toppertjes!
Kijk eens even aan toch wat diepgang,'t is dan ook zondag.
Met mij en de gooogle account wordt het bijv gewoon nooit wat ,dus maar anoniem Jarry
Toch moet je blijven ontwikkelen ik probeer het nog eens....
BeantwoordenVerwijderenMet foto?Ik weet van geen ophouden !
BeantwoordenVerwijderenHet is heel normaal dat je alles nog een beetje aan het verkennen bent.
BeantwoordenVerwijderenJe moet jezelf ook wat gunnen en het leuke van pensionato zijn is....tijd.... hebben.
Heus het komt goed.
Lieve groet
Hermine
Logisch, dat je eerst moet 'afkikken' voordat je langzaam opnieuw vorm kunt gaan geven aan je nieuwe bestaan! Zo'n tussenperiode, waarin niks hoeft en je eigenlijk ook nog niet echt weet hoe het moet gaan worden, is ook nodig en goed. Even een fase van aarden en jezelf opnieuw in je lijf en huis settelen... je doet het prima hoor!! Prachtige tekst en foto, wouw!
BeantwoordenVerwijderenJanny, je doet het hartstikke goed, je moet niet zo streng voor jezelf zijn. Geef jezelf de tijd om te wennen. Die studieboeken en klussen lopen niet weg.
BeantwoordenVerwijderenDoe gewoon waar je zin hebt en als dat lummelen is, dan is dat zo.
Dora
Janny, je moet de eisen voor jezelf ook niet te hoog stellen, geniet ook van het lummelen.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet
Het zal best wennen zijn. Als je altijd hebt gewerkt is het ook vreemd dat je ineens veel tijd hebt. Maar je zult zien hoe snel die ingevuld wordt binnenkort. Dat gaat vanzelf.
BeantwoordenVerwijderenEn ik weet (bijna) nog iets leuks, ik zal je dat snel melden.
Miriam
Zie het maar een beetje als de overgang tussen het ene schooljaar naar het andere, waarin je een zomervakantie hebt van een week of zeven, acht. De eerste week moet je bijkomen van het afgelopen jaar (zeker na jouw burnout!)Wat later ga je een paar weeekjes op vakantie, en als je dan weer thuiskomt heb je nog wat tijd om je voor te bereiden op het nieuwe schooljaar.
BeantwoordenVerwijderenEn reken maar dat je het drukt krijgt met je nieuwe schooljaar met al je hobby's. Je hebt toch zeker wel een agenda, Janny? Sinds mijn ouders niet meer werken hebben ze het drukker dan ooit. Als ik iets met mijn moeder wil afspreken, moet ze altijd eerst even haar agenda 'checken'.
Geniet ervan! Zeker nu hubbbie en jij nog gezond en vitaal zijn. Ik vind dat je het meer dan verdiend hebt, Liefs.
zelfdiscipline is nooit weg. maar je bestaan wordt niet gedefinieerd door het werk dat je doet. overhaast de overgangsfase niet. alles - of tenminste veel - is nu mogelijk ...
BeantwoordenVerwijderenGeef het de tijd! En die heb je op het moment ruim voor handen. ;)
BeantwoordenVerwijderenEen passende tekst van Groult, ik lees haar graag.
BeantwoordenVerwijderenMaar wat vind je van jezelf een beetje de tijd en ruimte te geven? Een tijdje nietsdoen kan heel inspirerend werken.
XXXm
Ik begrijp dit hélemaal! De vrijheid hebben je agenda en je planning zelf in te vullen, dat is een geweldig voordeel, maar ook een verantwoordelijkheid.
BeantwoordenVerwijderenDat gaat vanzelf beter, het is wennen. Maar een gigantische luxe!
Natuurlijk heeft ze gelijk, maar soms kost het even tijd om tot inzicht te komen. Geniet ervan Janny, groetjes Anja
BeantwoordenVerwijderenHet voelt inderdaad vreemd, als de dagelijks terugkerende verplichtingen van een baan wegvallen. Ik kan je verzekeren dat het heel snel went. Geniet ervan (en sta jezelf toe om af en toe gewoon te niksen - is niks mis mee).
BeantwoordenVerwijderen